بوی قهوه و غذای صبحانه از دیرباز به عنوان چیزهایی شناخته می شدند که حتی خواب آلودترین افراد را از رختخوابشان بیرون می کشد. اما اکنون دانشمندان معتقدند توجیه دقیق تر و علمی تری برای این پرسش یافته اند که مغز ما چگونه ما را از خواب بیدار می کند.
پژوهش جدیدی در دانشگاه برن معتقد است مکانیسمی را کشف کرده که «عهده دار کنترل برخاستن سریع از خواب و بیهوشی در مغز است». به اعتقاد این دانشمندان، یافته های آن می تواند «استراتژی های جدیدی برای مواجهه پزشکی با اختلال های خواب و بازیابی هشیاری در وضعیت های نباتی پیشنهاد دهد.»
با توجه به شیوع اختلالات خواب در سرتاسر دنیا، پروفسور آنتونیو آدامانتیدیس و تیم او از دلالت های ضمنی کارهای خود به هیجان آمده اند. وی به همراه دستیار پژوهشی خود، کارولین هررا و دیگران، «مدارهای جدیدی را در مغز موش ها کشف کرده اند که فعال‌سازی آن‌ها در زمانی که صاحب مغز در خواب عمیق است، سبب هشیاری سریع می شود.». زمانی که آن ها این مدار تازه کشف شده را که در میان تالاموس و هیپوتالاموس قرار دارد شبیه سازی کردند، متوجه شدند که می توانند خواب سبک را از بین ببرند.
پژوهشگران با استفاده از تکنیکی که به عنوان Optogenetics شناخته می شود و پژوهش های عصبی را به کلی بهینه سازی کرده است، دریافته اند که این مدار می تواند به عنوان هدف درمانی جدیدی برای اختلال های خواب به کار گرفته شود.
«خوابیدن مانند بودن در سرزمین شایر در خانه‌های از پیش ساخته‌ی هابیت‌ها است»
به گفته‌ی آدامانتیدیس، به علت محدودیت های روش های درمانی پیشین برای بازیابی افراد از وضعیت گیاهی (بدون هشیاری و واکنش های آگاهانه)، این یک کشف هیجان انگیز برای این رویکردها نیز هست. آن ها معتقدند که کار آن ها می تواند منجر به جهش هایی بزرگ در تلقی دقیق تر از اختلال های خواب شوند. همچنین، این تیم ممکن است بتواند روشی را خلق کند که با استفاده از آن بیماران را از وضعیت های حداقل آگاهی بیرون بیاورد.
با این حال او خاطرنشان می کند که کارهای زیادی در این حوزه باقی مانده است و با وجود قدم های مهمی که این پژوهش برداشته است، هنوز قدری زمان می برد تا استراتژی های درمانی مبتنی بر این نتایج بتواند طراحی شود.
