ارتش آمریکا از مدتها قبل در حال توسعهی انواع
وسایل خودران زمینی است. رانندگان کاروانهای کامیونهای آمریکایی نیز
هیچگاه فکر نمیکردند روزی بتوانند در جنگافزارهای آینده رانندگی کنند.
ارتش آمریکا در اواخر ماه گذشته 4 عدد از کامیونهای بی راننده خود را که
در مرحلهی آزمایش بتا قرار دارند با پشتیبانی چند راننده، در سطح
بزرگراهها و ترافیک واقعی قرار داد. این کامیونها موفق شدند بیش از 11
کیلومتر را با استفاده از دوربینها و لیدار (LIDAR) به کار رفته در آنها طی کنند.
در کامیونهای بی راننده امواج رادیویی کوتاه برد و ارتباطات خودرو به خودرو (V2V) به کار گرفته شده است تا آنها بتوانند اطلاعات را بین یکدیگر منتقل
کنند. همچنین با استفاده از زیرساختهای وزارت حملونقل ایالت میشیگان (MDOT) میتوانند محدودیت سرعت، ترافیک موجود در جاده و دیگر اطلاعات موردنیاز را کسب کنند.
بخش تحقیقات خودکارسازی تانک ارتش آمریکا (US Army’s Tank
Automotive Research) تنها مکانی نیست که روی توسعه کامیونهای بی رانند
تحقیق میکند. شرکتهایی مانند پلوتون تکنولوجی (Peloton Technology)،
دایملر (Daimler) و شرکت تازه تأسیس تعدادی از کارمندان سابق گوگل، با نام اتو (Otto)
نیز، روی توسعه کامیونهای بی راننده کار میکنند؛ اما تحقیقات انجام شده
توسط ارتش آمریکا، میتواند امنیت بیشتری را برای سربازان فراهم کند.
کامیونهای مذکور به صورت کاروانی و به عنوان یک جوخه حرکت میکنند. به
عنوان مثال زمانی که رهبر آنها ترمز میکند، تمام گروه از این دستور پیروی
خواهند کرد. آنها با فاصلهی نزدیک به هم حرکت میکنند تا مقاومت هوا روی
آنها تأثیر کمتری گذاشته و بتوانند با سرعت بالاتری حرکت کنند.
عدهای از مهندسان پیشبینی میکنند، کاروان کاملاً خودکار کامیونها در 10
تا 15 سال آینده، آمادهی حضور در میدان مبارزه خواهند شد.
کامیونهای رباتیک میتوانند تجهیزات و سربازان را در بین پایگاهها و میدانهای مبارزه جابهجا کنند. ارتش تمرکز خود را روی توسعهی فناوری سامانههای
خودمختار مانند بالگردهای خودکار، پهپاد شناسایی و ربات تکتیرانداز قرار
داده است. با وجود این به نظر میرسد توسعهی کامیونهای بی راننده، درست
مانند دیگر خودروها با مشکل قابلیت اعتماد و شناسایی موانع محیط در زمان
واقعی روبهرو باشد.
سایبربان