جنس این جوهر زیستی از سلول های بنیادیست و در ساخت آن از دو پلیمر متفاوت استفاده شده است: پلیمر طبیعی ساخته شده از جلبک دریایی و پلیمر مصنوعی که در صنایع پزشکی استفاده می شود.
آدام پریمان که رهبری این گروه تحقیقاتی را بر عهده دارد در این خصوص عنوان می کند: "طراحی این جوهر زیستی جدید بسیار چالش برانگیز بود چرا که شما به ماده ای نیاز خواهید داشت که علاوه بر برخورداری از قابلیت چاپ شدن، می بایست از قدرت کافی برای حفظ شکل و ترکیب خود در هنگام غوطه ور شدن در مواد مغذی بهره مند باشد که خوشبختانه توانستیم چنین محصولی را تولید کنیم."
پلیمر مصنوعی به کار رفته، باعث تغییر شکل جوهر زیستی از مایع به جامد در هنگام افزایش دما می شود و پلیمر طبیعی نیز موجب حفظ ساختار آن در هنگام تزریق مواد مغذی به سلول ها می شود.
این دستاورد که گزارش کامل آن در ژورنال Advanced Healthcare Materials منتشر شده است، می تواند به محققان در چاپ سه بعدی بافت های پیچیده انسان بوسیله سلول های بنیادی بیماران کمک کند و از آن ها در جراحی های استخوانی و یا ایمپلنت های غضروفی استفاده کنند.
نکته جالب در خصوص این دستاورد محققان دانشگاه بریستول این است که زمانی که مواد مغذی سلول تزریق می شود، پلیمر مصنوعی به طور کامل از ساختار سه بعدی خارج می شود به طوری که تنها سلول های بنیادی و پلیمر طبیعی باقی می ماند.
در مجموع می توان گفت که با این کشف، محققان در آینده ای نزدیک قادر خواهند بود با استفاده از سلول های بنیادی، بافت های بدن انسان را به صورت سه بعدی چاپ و در جراحی های خود استفاده کنند.
