هدف نهایی ایجاد مکانیزمی است که به کمک آن ربات ها بتوانند اجزای تشکیل دهنده خود را از آسیب حفظ کنند. این امر می تواند به افزایش عمر مفید آنها و کاهش هزینه های تعمیرات منجر شود.
یوهانس کوئن (Johannes Kuehn) و پروفسور سامی حدادین (Sami Haddadin) از دانشگاه لایبنیتز هانوفر مبدع طرح مذکور هستند. در ویدیوی انتهای مطلب می توانید طرحی اولیه از سیستم عصبی رباتیک آنها را که با الهام از پوست انسان طراحی شده، مشاهده کنید. این سیستم عصبی مصنوعی می تواند درد را در سه کلاس ملایم، متوسط و شدید (آسیب زا) رده بندی کرده و متناسب با هرکدام عکس العملی نشان دهد.
گرچه ابداع فوق می تواند در نهایت منجر به توسعه ربات هایی با شباهت بیشتر به انسان ها شود، اما می توان از قابلیت های آن در ماشین های امروزی هم استفاده کرد. به عنوان مثال، یکی از دستگاه های خط تولید کارخانه ای را در نظر بگیرید که خود می تواند متوجه شرایط نامساعد یکی از قطعات تشکیل دهنده اش شود و پیش از آن که آسیبی اساسی به کل ساختار ماشین وارد آید، کار را متوقف کرده و تکنیسین ها را مطلع سازد.
دیجیاتو
