به گفته‌ی این پژوهشگران بیشتر تلاش‌های پیشین برای افزایش کارایی پوست‌های مصنوعی شامل افزودن بر تعداد حسگرهای موجود بر روی پوست بوده است که خود موجب افزایش قیمت تمام شده‌ی آن‌ها می‌شده است. همچنین برخی از پوست‌های مصنوعی نیاز به منابع انرژی خارجی داشتند که خود به معنی درگیری بیشتر با سیم‌ها در پوست خواهد بود. فناوری‌هایی همچون پوست کاغذی نیز با وجود قابلیت‌های بسیار بالایی که دارند به دلیل عدم شفافیت کاربری‌های محدودی به ویژه در ابزارهای پوشیدنی خواهند داشت.
فناوری جدید از لایه‌ی بسیار نازکی از فیلم پلاستیکی ساخته شده است که با استفاده از 4 الکترود از جنس نانوسیم‌های نقره دقتی در حدود ۱.۹ میلی متر دارد. این سامانه همچنین شامل اجزایی است که از اصطکاک به وجود آمده برای تولید بار الکتریکی استفاده می‌کند.
این روش که در فیزیک با نام اثر تریبوالکتریک شناخته می‌شود از بار ساکن به وجود آمده از اصطکاک بین دو شی (مشابه شانه و موی سر) برای تولید انرژی استفاده می‌کند در نتیجه بدون نیاز به هیچ منبع خارجی و تنها با تکیه بر حرکات دست مصنوعی انرژی پوست مصنوعی تامین خواهد شد.
به گفته‌ی سازندگان، این پوست مصنوعی به اندازه‌ای حساس است که می‌تواند تفاوت بین پرواز یک زنبور از روی پوست را به خوبی تشخیص دهد ضمن اینکه از نظر الکترونیکی بسیار پایدار بوده و قادر است تا 30000 چرخه‌ی کاری را با همان دقت و عملکرد اولیه طی کند.
می توان امیدوار بود بهره گیری از چنین فناوری‌هایی به ساخت اعضای مصنوعی کارامد‌تر و نزدیک‌تر به اعضای واقعی بیانجامد. جزییات این پژوهش در نشریه‌ی علمی ACS Nano به چاپ رسیده است.
