در صورتی که این بادبان بدون دردسر در مدار زیرین زمین باز شود، ممکن است در آینده دری به سوی مأموریت‌های با بادبان‌های خورشیدی بزرگ‌تر باز کند.
ایده سفر فضایی با بادبان خورشیدی نخستین بار توسط "آرتور سی کلارک" نویسنده داستان‌های علمی-تخیلی در یک داستان کوتاه در سال ۱۹۶۴ با عنوان "Sunjammer" مطرح شد. وی در داستان خود، ابزاری را برای تامین نیروی مورد نیاز یک فضاپیما در مقیاس کوچک و بدون استفاده از سوخت‌های گرانقیمت شرح داده است.
بادبان‌های خورشیدی به جای سوخت معمولی از بادبان‌های بزرگ و شبیه به آینه استفاده می‌کنند که نیروی خورشید را به نیروی حرکتی و سرعت پایدار تبدیل می‌کند.
این محصول موسوم به "اتوبوس ۱۲U" که محصول مشترک از ناسا، مرکز تحقیقات "ایمز"(Ames) و شرکت "NanoAvianics" است، محموله ناسا را با یک بادبان خورشیدی تقریبا ۷۴ متر مربعی به مدار زیرین زمین(LEO) می‌برد.
ماموریت آینده "ACS۳" با ایجاد و آزمایش بادبان‌های خورشیدی طراحی شده برای استفاده از پرتوهای نور خورشید برای سرعت بخشیدن به نانوماهواره‌ها و جایگزینی با سوخت‌های کنونی انجام خواهد شد.
منبع : ایسنا
این سیستم‌های پیشرانش جدید، استاندارد آینده برای فضاپیماهای کوچک میان سیاره‌ای هستند که برای مأموریت‌های بسیار کم هزینه در فضای عمیق در نظر گرفته شده‌اند و مأموریت‌های علمی را با دوام طولانی مدت و کمترین استفاده از سوخت، ممکن می‌کنند.
شرکت "NanoAvionics" با بیش از ۷۵ ماموریت ماهواره‌ای موفق و پروژه‌های تجاری مرتبط، "اتوبوس ۱۲U" را در کارخانه خود در ایلی‌نوی خواهد ساخت تا در نهایت در مرکز "ایمز" مونتاژ و یکپارچه شود.
"برنت ابوت" رئیس این شرکت گفت: من بسیار افتخار می‌کنم و هیجان زده هستم که "NanoAvionics" بخشی از تلاش ناسا برای توسعه سیستم پیشران جدید خواهد بود که در نهایت منجر به انجام مأموریت‌های شگفت انگیزتری در فضای عمیق خواهد شد.
وی افزود: اولین نمایش این فناوری با استفاده از "اتوبوس ۱۲U" در اولین آزمایش مداری بادبان‌های جدید خورشیدی خواهد بود. این امر به توسعه نسل بعدی تاسواره‌ها یا نانوماهواره‌های مجهز به بادبان خورشیدی برای استفاده از انرژی خورشید در فضاپیماهای کوچک میان سیاره‌ای منجر خواهد شد.
