هاس می‌گوید:
نسخه‌ی اصلی پیکسل 3، یعنی مدل کوچک‌تر، به دلایل مختلف قرار نبود پنل OLED داشته باشد؛ در این شرایط چه گزینه‌ی دیگری موجود بود؟ شاید باید از یک پنل LCD با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز استفاده کنیم.
هاس در آخر دلایل انتخاب پنل OLED به‌جای پنل LCD دارای نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز را عنوان نکرد؛ اما پنل‌های OLED رنگ مشکی عمیق‌تر و بازده‌ی انرژی بیشتری هنگام مشاهده‌ی محتوای تاریک دارند. حسگر اثر انگشت زیر صفحه‌نمایش که سال گذشته رونق گرفت نیز فقط با صفحه‌های OLED کار می‌کند؛ پس برای استفاده از این روش، گوگل باید شرایط موجود را حفظ می‌کرد. همچنین ممکن است تأمین پنل‌های OLED از سوی شرکت به‌نوعی با تهدید رو‌به‌رو بوده و شرکت را به استفاده از فناوری LCD ترغیب می‌کرده است.
به‌هرحال اگر کسی خواهان استفاده از صفحه‌نمایشی با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز بود، تا زمان معرفی ایسوس روگ فون 2 با پنل OLED و نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز، که اوایل امسال معرفی شد، پنل‌های LCD تنها انتخاب بودند. پرسش اینجا است که چرا در گوشی گوگل پیکسل 4 از صفحه‌نمایش OLED دارای نرخ نوسازی ۹۰ هرتز استفاده شد، درحالی‌که همین پنل با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتزی نیز در دسترس بود؟
هاس خاطرنشان کرد، با وجود اینکه پنل OLED دارای نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز هم‌اکنون در دسترس است، به‌دلیل عملکرد و ملاحظات باتری از پنل ۹۰ هرتزی استفاده شد. این نماینده افزود، شما هنوز هم با استفاده از پنل ۹۰ هرتزی می‌توانید بیشترین مزایا را از نمایشگر ۱۲۰ هرتزی در اختیار داشته باشید.
منبع : زومیت
