آیا واقعاً به خرید گوشی‌های هوشمند با دوربین سه‌گانه یا چهارگانه نیاز داریم؟

برای پاسخ به سوال‌های بالا بهتر است ابتدا به بررسی دوربین‌های دوگانه بپردازیم. به طور کلی می‌توان گفت که دوربین دوگانه موجود در گوشی‌های هوشمند امروزی به پنج دسته مختلف تقسیم می‌شوند. تمامی این دوربین‌ها علاوه بر یک سنسور اصلی که وظیفه ثبت تصاویر را برعهده دارد، دارای یک حسگر دیگر با عناوین Depth Sensor، Telephoto Sensor، Sensor Super-Wide Angle، Monochrome Sensor یا Low-Light Sensor نیز هستند که یک قابلیت ثانویه را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. عموماً این لنزها با هدف اندازه‌گیری عمق اجسام، فراهم کردن قابلیت بزرگ‌نمایی، بهبود عملکرد دوربین در موقعیت‌های تاریک، امکان ثبت تصاویر پرتره و پیاده‌سازی دیگر افکت‌ها به کار گرفته می‌شوند. حسگرهای Depth Sensor هم معمولاً در گوشی‌های ارزان قیمت مورد استفاده می‌گیرند و تنها اطلاعات مربوط به عمق اشیا را در اختیار این دستگاه‌ها قرار می‌دهند.

به این ترتیب با در اختیار داشتن یک دوربین دوگانه، کاربران در قیاس با دوربین‌های ساده و متشکل از یک سنسور، قابلیت‌های بسیار بهتری را در اختیار خواهند داشت. اما انتخاب نوع این دوربین نیز می‌تواند چالش سختی برای کاربران باشد. ممکن است کاربران قصد داشته باشند از قابلیت بزرگ‌نمایی چند برابری برای ثبت تصاویر خود استفاده کنند که در این صورت، خریداری یک گوشی هوشمند دارای لنز Telephoto بهترین انتخاب خواهد بود.

همچنین امکان دارد کاربران به عکس برداری و یا تصویر برداری در هنگام شب علاقه داشته باشند که در این صورت لنزهای با گشودگی دیافراگم بالا که قابلیت بهتر در جمع آوری نور را در اختیار دارند گزینه ایده‌آلی به نظر می‌رسند. انتخاب دوربین‌های دارای لنز با زاویه دید بالا نیز برای افرادی که دوست دارند در تصاویر خود حجم عظیمی از اشیا و جزییات را جای دهند می‌تواند مناسب باشد.

فارغ از اینکه در هنگام ثبت تصاویر به کدام یک از قابلیت‌های بالا نیاز دارید و در این کار از چه سبک و سیاقی پیروی می‌کنید، با در اختیار داشتن یک دوربین دوگانه در گوشی هوشمند خود تنها می‌توانید به یکی از امکانات بالا دسترسی داشته باشید. چرا که این دوربین‌ها در کنار لنز اصلی خود تنها می‌توانند یک لنز دیگر را در اختیار داشته باشند.

اما اهمیت دوربین‌های سه‌گانه در اینجا مشخص می‌شود. این دوربین‌ها به صورت همزمان می‌توانند در کنار سنسور اصلی خود از دو سنسور دیگر نیز برخوردار باشند. به این ترتیب با یک مرحله پیشرفت نسبت به دوربین‌های دوگانه، آن‌ها قادر هستند در آن واحد دو قابلیت جانبی که در بالا به آنها اشاره کردیم را در دسترس کاربران خود قرار دهند. به عنوان مثال به جای دسترسی به تنها یکی از قابلیت‌های بزرگ‌نمایی چند برابری یا عکس‌ برداری تحت زاویه دید وسیع، می‌توان در دوربین‌های سه‌گانه به صورت همزمان هردوی آن‌ها را در اختیار داشت.

گوشی P20 Pro هواوی، اولین محصول در این رده بود که همراه با یک دوربین سه‌گانه معرفی و روانه بازار شد. دوربین موجود در این گوشی دارای یک سنسور اصلی با وضوح 40 مگاپیکسلی است. دو سنسور دیگر هم توسط یک حسگر از نوع Telephoto، با قابلیت بزرگ‌نمایی سه برابری و وضوح 8 مگاپیکسلی و همچنین یک سنسور Monochrome با وضوح 20 مگاپیکسلی پشتیبانی می‌شوند. ترکیب این لنزها با همراهی یک نرم افزار هوشمند، سبب شده است دوربین این گوشی بتواند تصاویر را با وضوح بالا و با قابلیت بزرگ‌نمایی عالی به ثبت برساند. عملکرد این دوربین در موقعیت‌های تاریک و در هنگام شب نیز به دلیل حضور یک حسگر Monochrome، بسیار خوب توصیف می‌شود.

هواوی مدت‌‌ها است که از سنسورهای Monochrome در گوشی‌های هوشمند خود و در کنار سنسور اصلی آن‌ها استفاده می‌کند، اما استفاده از این سنسور سوم سبب شده است که قابلیت بزرگ‌نمایی اپتیکی نیز فراهم شود و تحت فرآیندهای پردازشی گوناگون، تصاویر با وضوح بالای بدست آمده از سنسور 40 مگاپیکسلی، بدون از دست رفتن جزییات امکان بزرگ‌نمایی 3 و 5 برابری را داشته باشند.

ال‌جی V40، اسمارت فون دیگری بود که در سال گذشته میلادی همراه با دوربین سه‌گانه روانه بازار شد. در قیاس با گوشی P20 Pro، این اسمارت فون دارای قابلیت‌های بهتری است. V40 علاوه بر یک سنسور اصلی 12 مگاپیکسلی، دارای یک حسگر Telephoto با قابلیت بزرگ‌نمایی دو برابری و وضوح 12 مگاپیکسلی و همچنین یک سنسور 16 مگاپیکسلی دیگر از نوع Super-Wide Angle نیز هست. این ترکیب سبب شده است که این اسمارت فون قادر باشد در آن واحد، سه قابلیت مجزا و کاملاً متفاوت از یکدیگر نظیر امکان بزرگ‌نمایی در تصاویر، ثبت تصاویر با زوایه دید بالا و همچنین استخراج اطلاعات از عمق اجسام را در اختیار داشته باشد.

انتظار می‌رود که این چیدمان از سنسورها در گوشی V40، در سال 2019 به عنوان یک آرایش استاندارد برای دوربین‌های سه‌گانه موجود در اسمارت فون‌ها مورد استفاده قرار بگیرد. چرا که هواوی نیز در در حال حاضر از این آرایش در گوشی‌های جدید و دارای دوربین سه‌گانه خود استفاده می‌کند. گوشی Mate 20 Pro یکی از این اسمارت فون‌ها بود که با حفظ دو سنسور اصلی و Telephoto موجود در گوشی P20 Pro، به یک حسگر 20 مگاپیکسلی از نوع Super-Wide Angle نیز مجهز شد تا بتواند علاوه بر بزرگ‌نمایی 3 و 5 برابری، برای ثبت تصاویر با زاویه دید بالا نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

اما پس از هواوی و ال‌جی، سامسونگ نیز به این فکر افتاد که با اضافه کردن یک سنسور دیگر به دوربین‌های سه‌گانه، ضمن افزایش قابلیت‌‌های آن‌ها، امکان ثبت تصاویر بهتری را هم مهیا کند. گوشی گلکسی A9 2018 نخستین محصولی بود که این ایده را عملی کرد و به صورت همزمان امکان استفاده از چهار دوربین مجزا را در گوشی‌های هوشمند ممکن کرد. این گوشی علاوه بر سه سنسورِ اصلی، Super-Wide و Telephoto، یک حسگر 5 مگاپیکسلی از نوع Depth Sensor را هم در خود جای داده است.

استفاده از این سنسور شناسایی عمق، از این بابت که سنسورهای Super-Wide و Telephoto، خود به تنهایی می‌توانند اطلاعات مربوط به عمق اجسام را اندازه‌گیری کنند کمی عجیب به نظر می‌رسد. در حال حاضر گوشی‌های گلکسی نوت 8، اس 9 و نوت 9 می‌توانند با استفاده از سنسور Telephoto خود، تصاویر Live Focus خوبی را به ثبت برسانند. به نظر می‌رسد هدف سامسونگ از استفاده از این حسگر Depth Sensor، دسترسی به جزییات بیشتر از عمق اجسام بوده است تا امکان ثبت تصاویر پرتره و همراه با افکت Bokeh بهتری را فراهم کند.

آرایش موجود در سنسورهای گوشی گلکسی A9 2018، تنها چیدمان موجود برای دوربین‌های چهارگانه نیست. دیگر کمپانی‌ها می‌توانند با استفاده از یک سنسور Monochrome یا Low-Light و یا حتی یک سنسور Telephoto دیگر به جای این سنسور شناسایی عمق، قابلیت‌های جدید دیگری را به گوشی‌های هوشمند خود اضافه کنند. از سوی دیگر فراهم شدن اطلاعات مربوط به عمق اجسام از طریق سنسور Telephoto، ممکن است موجب شود که کمپانی‌ها به ندرت به سمت تولید گوشی‌های هوشمند دارای دوربین چهارگانه بروند و در حال حاضر به استفاده از دوربین‌های سه‌گانه اکتفا کنند. زمان نشان می‌دهد که آیا این پیش‌بینی به وقوع خواهد پیوست یا خیر.

برخلاف دوربین‌های حجیم و بزرگ DSLR، فضای خالی زیادی بین اجزای مختلف گوشی‌های هوشمند نظیر باتری، صفحه نمایش، تراشه پردازنده و... وجود ندارد. با توجه به این محدویت‌ها، سنسورهای حاضر در این دستگاه‌ها دارای ابعاد بسیار کوچکی هستند که این موضوع سبب شده است برخلاف دوربین‌های DSLR، امکان جمع آوری حجم زیادی از پرتوهای نور توسط آن‌ها ممکن نباشد. با توجه به این موضوع، تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند مجبور هستند از فناوری‌های پیچیده و هوشمندی برای پردازش تصاویر حاصل از این سنسورها استفاده کنند.

استفاده از تعداد بیشتری از سنسورها در دوربین موجود در گوشی‌های هوشمند، حتی می‌تواند موجب کوچکتر شدن ابعاد آن‌ها شود. همچنین ممکن است تولیدکنندگان این دستگاه‌ها مجبور شوند برای جای‌دهی این تعداد از سنسورها، ابعاد دیگر قطعات و تجهیزات را کاهش دهند و یا در آخرین تلاش خود، تغییرات اساسی در زبان طراحی آن‌ها ایجاد کنند. با انتخاب اولین گزینه، یعنی کاهش ابعاد این حسگرها، ممکن است استفاده از فناوری‌های پردازش تصویر امروزی نیز پاسخگوی نیازها نباشد و نتوان با استفاده از آن‌ها، کیفیت تصاویر و میزان نور آن‌ها را اصلاح کرد.

از سوی دیگر با کاهش ابعاد دیگر قطعات و تجهیزات، ممکن است بخشی از قابلیت‌های موجود در این دستگاه‌ها حذف شود. به عنوان مثال ممکن است یک کمپانی برای جای‌دهی این تعداد از سنسورها، مجبور شود ابعاد و در نتیجه ظرفیت باتری این دستگاه‌ها را کاهش دهد. همچنین ایجاد تغییرات اساسی در زبان طراحی نیز می‌تواند سبب شود که ضخامت گوشی‌های هوشمند به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کند و یا یک برآمدگی محسوس در بخش دوربین آن‌ها ایجاد شود.

علاوه بر این، می‌توان گفت که افزایش تعداد سنسورهای موجود در دوربین گوشی‌های هوشمند، هیچگاه افزایش کیفیت تصاویر و بهبود قابلیت‌های موجود در آن‌ها را به صورت کامل تضمین نمی‌کند. اما به نظر می‌رسد که تولیدکنندگان این دستگاه‌ها تصمیم گرفته‌اند با وجود تمامی این محدودیت‌ها و نواقص دوربین‌های چندگانه، بازهم از آن‌ها در گوشی‌های هوشمند خود استفاده کنند. در حقیقت می‌توان گفت که به نظر می‌رسد در این مقایسه، کفه فواید و ویژگی‌های مناسب دوربین‌های چندگانه سنگین‌تر است.

با شنیدن زمزمه‌هایی مبنی بر حضور دوربین‌های پنج‌گانه در تعدادی از گوشی‌های هوشمند سال 2019، این سوال بزرگ مطرح می‌شود که این افزایش تعداد سنسورها، تا چه زمانی موجب بهبود قابلیت‌های موجود در این دستگاه‌ها می‌شود؟ به عبارت دیگر تا چه زمانی این سیر صعودی تعداد سنسورها، کفه بخش فواید را سنگین‌تر از بخش نواقص نگه می‌دارد؟ چندی پیش دوربینی با عنوان Light L16 معرفی شد که به نظر می‌رسد بررسی آن، پاسخ این سوال‌ها را به خوبی فراهم کند.

دوربین Light L16 در سال گذشته میلادی همراه با 16 سنسور دوربین مختلف با فواصل کانونی گوناگون از 28 میلی متر تا 15 سانتی متر عرضه شد. این دستگاه می‌توانست بر روی کاغذ قابلیت‌های عالی و قابل توجهی نظیر بزرگ‌نمایی چند برابری اپتیکی و تصاویر با وضوح عالی 52 مگاپیکسلی را در اختیار کاربران قرار دهد، اما در عمل اتفاقاتی کاملاً متفاوت رخ داد.

دوربین L16 در زمان عرضه دارای سرعت پردازشی بسیار کمی بود و همچنین کاربران باید برای ایجاد تغییرات در تنظیمات این دستگاه از یک برنامه جانبی با عنوان Lumen استفاده می‌کردند. از سوی دیگر، عملکرد ناپایدار در هنگام ثبت تصاویر، فقدان قابلیت ثبت ویدیو و همچنین عملکرد نامناسب در هنگام ثبت تصاویر در موقعیت‌های تاریک، سبب شد که کارشناسان در بررسی‌های خود نمرات کمی به این دوربین بدهند.

اگرچه انتظار می‌رود در آینده و با انتشار بروزرسانی‌ های نرم افزاری، عملکرد این دوربین بهبود پیدا کند اما نتایج اولیه از عرضه یک دوربین با 16 سنسور مختلف می‌تواند اخطاری قابل توجه برای تولیدکنندگان این نوع از دوربین‌ها و همچنین گوشی‌های هوشمند مختلف باشد. چرا که امکان دارد افزایش بی‌رویه سنسورهای موجود در این دستگاه‌ها، بیش از آنکه به حضور قابلیت‌ها و ویژگی‌های جدید در آن‌ها منجر شود، پیدایش مشکلات و نواقص بیشتری را به دنبال داشته باشد.

در کل می‌توان گفت که دوربین‌های سه‌گانه یا چهارگانه می‌توانند قابلیت‌ها و ویژگی‌های بسیار عالی را به گوشی‌های هوشمند اضافه کنند. به ویژه اگر آرایش سنسورها در این دستگاه‌ها به صورت بهینه و در بهترین حالت خود انتخاب شود این موضوع اهمیت بیشتری نیز پیدا می‌کند. اما باید توجه داشت که استقاده از این دوربین‌ها، بدون شک افزایش قیمت تمام شده این دستگاه‌ها را در پی خواهد داشت. با این اوصاف به نظر می‌رسد خرید یک گوشی دارای دوربین‌های سه یا چهارگانه تنها برای کاربرانی مناسب است که به صورت حرفه‌ای و به وفور از دوربین موجود در این دستگاه‌ها استفاده می‌کنند.

شما هم نظرات و تجربیات احتمالی خود از استفاده از گوشی‌های دارای دوربین‌ چندگانه را با ما و دیگر کاربران در میان بگذارید.

منبع : شهر سخت افزار