چرا تولیدکنندگان گوشی به اندروید استوک روی خوش نشان نمی‌دهند؟

تجربه کار با اندروید بکر گوگل به اندازه ای خوشایند است که برخی خریداران تنها به خاطر آن سراغ گوشی های پیکسل می روند. اما اگر این OS با استقبال خوبی مواجه شده چرا دیگر تولیدکنندگان تا این حد نسبت به استفاده از آن بی میل هستند؟

بزرگترین نام های دنیای اندروید از جمله سامسونگ، شیائومی و هواوی همگی توزیع های خاص خود از اندروید را ارائه کرده اند که علاوه بر تغییر لانچر، ویژگی ها و اپ های جدیدی را به هسته اصلی اضافه می کند. شاید در موارد معدودی این تغییرات مفید باشند اما نتیجه کار در اغلب موارد به سیستمی کندتر، در هم ریخته و با ظاهری زشت منجر شده است.

بنابرین طبیعی است که کاربر از خود بپرسد چرا شرکت ها باید زحمت انتشار رام های اختصاصی را به خود بدهند؟ پاسخ کوتاه این است که پشت پرده آن انگیزه های تجاری بسیاری پنهان شده؛ هرچند برخی افراد هم دلایل خاص خود را برای عدم استفاده از اندروید استوک دارند.

اندروید استوک چه مزایایی دارد؟

فقدان هرگونه نرم افزار اضافه و پوسته سفارشی تعریف دقیقی از اندروید خام نیست. در واقع خالص ترین شکل اندروید در «پروژه متن باز» یا AOSP دیده می شود که تمام سازندگان رام های اصلی یا سفارشی از آن بهره می گیرند. البته موبایل های نکسوس و پیکسل با AOSP عرضه نمی شوند، چون «خدمات گوگل پلی» روی AOSP ارائه نشده است.

اندروید استوکی که در گوشی های پیکسل می بینم با AOSP  تفاوت دارد اما کاملا مطابق میل مهندسان گوگل طراحی شده است. در این رام از برنامه ها و ویژگی های پیش فرض اضافی که تنها حافظه گوشی را اشغال می کنند، خبری نیست. منظور از برنامه اضافی Bloatware است که معمولا فضای زیادی از حافظه را اشغال می کند اما نمی توان آن را از روی گوشی پاک کرد.

عدم اجرای اپ های اضافی در پس زمینه و خالی بودن حافظه باعث می شود کاربر حین کار با اندروید استوک تجربه دلپذیری از روان بودن سیستم داشته باشد. در این نسخه اپ های تکراری و با کاربرد مشابه نظیر کلندر سامسونگ در کنار تقویم گوگل جایی ندارد.

علاوه بر این تولیدکنندگانی نظیر سامسونگ و هواوی به خاطر چالش های متعدد آپدیت های امنیتی و کاربردی را چندان سریع منتشر نمی کنند اما دستگاه های با اندروید استوک از جمله پیکسل در صف اول دریافت آپدیت قرار دارند.

چرا تولیدکنندگان اندروید استوک را تغییر می دهد؟

علی رغم مزایای متعدد اندروید استوک بسیاری از تولیدکنندگان روی انتشار نسخه های ویژه خودشان پافشاری می کنند. آنها با اینکار چند هدف را دنبال می کنند که شامل پایبندسازی کاربران به محصول خود، جمع آوری اطلاعات و بهینه سازی سیستم است

از نقطه نظر تجاری اگر قابلیت های انحصاری به درستی توسعه داده شوند، قابلیت وفادار کردن مشتری به یک برند خاص را دارند. برای مثال یکی از دلایل محبوبیت گوشی های وان پلاس علاوه بر قیمت مناسب، رابط کاربری OxygenOS است که با حداقل Bloatware ارائه شده و شباهت زیادی به اندروید استوک دارد. موارد اضافه شده به OxygenOS از جمله نحوه باز کردن اپ ها در حالت لاک بودن نمایشگر، باعث ایجاد ارزش افزوده شده و تجربه کاربران را بهبود می بخشد.

از طرف دیگر توسعه دهندگان از داده های جمع آوری شده در اپ های اضافه شده به اندروید استوک هم سود می برند. آنها ترجیح می دهند به جای اینکه داده های ارزشمند کاربرانشان را تمام و کمال تقدیم گوگل کنند، با افزودن مارکت، دستیار اختصاصی، اپ های سلامتی، مالتی مدیا و برنامه های کاربردی به رام استوک، اکوسیستم خودشان را ایجاد کنند.

این اپ ها امکان دسترسی سازنده به داده های حیاتی کاربر و عادات روزانه آنها را فراهم می کند. در عصر حاضر این حجم از کلان داده گنج ارزشمندی است که شرکت های تبلیغاتی حاضرند صدها میلیون دلار برای به چنگ آوردنش هزینه کنند. همچنین سازنده می تواند با تحلیل این داده ها از آن در راستای بهینه سازی رابط کاربری، اپ ها یا تعیین استراتژی کسب و کار بهره ببرد. این در حالی است که با استفاده از اندروید استوک تمام داده ها یکراست به خزانه گوگل می رود.

از آنجا که اغلب کاربران از تفاوت بین اندروید استوک و کاستوم بی خبرند، فشار چندانی برای دست برداشتن از این روند یا اصلاح آن بر سازندگان وارد نشده است. با این حال پروژه های اندروید وان و گو باعث شده برخی شرکت ها که رام های کاستوم معروفی هم داشتند، به استفاده از اندروید خام یا نسخه های مشابه آن روی آورند. برای مثال نوکیا بسیاری از گوشی های خود را با اندروید وان عرضه می کند که باعث شده در صدر فهرست ارائه کنندگان بروزرسانی های اندروید قرار گیرد.

شیائومی که رابط کاربری MIUI را با اپ های پیش فرض فراوان و تغییرات قابل توجه ارائه می کرد، این روند را در Mi A3 تا حد قابل توجهی تعدیل کرد. ریزرفون هم برای آنکه در بازار اندروید جایگاهی برای خود دست و پا کند، نوا لانچر را تا حد ممکن مشابه اندروید استوک طراحی کرده و حتی گزینه هایی را هم برای سفارشی سازی آن در نظر گرفته است.

آیا اندروید استوک واقعا بهترین گزینه است؟

با تمام این تفاسیر برخی بر این باورند که تمام جار و جنجال های پیرامون مزایای فوق العاده اندروید استوک تنها یک ترفند بازاریابی از سوی گوگل است که با هدف تبلیغ سیستم عامل این شرکت و پایبندسازی مشتریان به آن صورت می گیرد. در صورتی که این تئوری درست باشد، این سیاست به فروش گوشی های نکسوس و پیکسل و دیگر ابزارهای بهره مند از اندروید خام کمک کرده است.

بی تردید همیشه خالق یک شی یا محصول بهترین نمونه از آن را عرضه نمی کند. به باور این افراد سامسونگ، هواوی و شرکت های دیگر ابزارهایی را در رابط کاربری One UI و EMUI توسعه داده اند که در نسخه استوک فقدان آن حس می شود.

برای مثال رام های کاستوم قابلیت هایی مفیدی نظیر دارک مود را به ارمغان آورده اند که خود گوگل بعدا آنها را به اندروید استوک آورد. سامسونگ هم با اضافه کردن کلیدهای جدیدی به سیستم عاملش، تجربه واقعی ناوبری با یک دست را ارائه کرده؛ آن هم در حالی که جنبه های زیبایی شناسی و مینیمالیستی One UI دست نخورده باقی مانده اند.

در مجموع می توان گفت شاید مجبور کردن همه شرکت ها به استفاده از اندروید استوک چندان ایده خوبی نباشد چون حس رقابت را از بین برده و واحدهای تحقیق و توسعه نرم افزاری آنها را دچار رخوت می کند. شاید این تیم ها روی دستیابی به داده کاربران تمرکز داشته باشند اما بعضا اپ ها و قابلیت های چشمگیری از زیر دستشان بیرون می آید که اندروید را بیش از پیش کارآمد می سازد.

علاوه بر این تنوع فوق العاده دنیای اندروید مزیتی است که در اردوگاه iOS به عنوان رقیب دیرینه، خبری از آن نیست. این تنوع باعث شده کاربران همیشه شانس امتحان نسخه جدیدی از اندروید را داشته باشند، در نتیجه اگر از رابط هواوی و شیائومی دل خوشی نداشته باشند ممکن است One UI رضایتشان را جلب کند. به عبارت دیگر چه کسی از وجود برندهای متعدد با محصولات کاملا یکسان و مشابه لذت می برد؟

در نتیجه بهترین راه حل این است که تولیدکنندگان از لانچرهای سبک استفاده کنند، افزودن اپ ها و قابلیت های اضافی را کاهش داده و دست کاربر را در پاک کردن موارد اضافی باز بگذارند.

منبع : دیجیاتو