پروژه X-37B ابتدا توسط متخصصان ناسا کلید خورد اما از ۲۰۰۴ به پنتاگون واگذار شد و به باور برخی هدف اصلی این پروژه آزمایش توانائی های فضایی وزارت دفاع آمریکا است. نیروی هوایی آمریکا هدف از پرتاب این فضاپیما را آزمایش و توسعه عملیاتی فناوری‌های حمل و نقل فضایی با قابلیت استفاده مجدد عنوان کرده اما به باور برخی اهداف نظامی بسیاری پشت آن پنهان شده است.
فضاپیمای X-37B که ۹ متر طول دارد تا کنون حدود ۲۸۰۰ را در مدار زمین به سر برده و به گفته برخی منابع مسیر حرکت آن تا حد زیادی با ایستگاه فضایی تیانگونگ چین یکسان بوده در نتیجه احتمال شنود اطلاعاتی آن وجود دارد. با این حال ازخاتمه ماموریت تیانگونگ ۲ بیش از یک ماه سپری شده اما پنتاگون هنوز فضاپیمای X-37B را به زمین برنگردانده است.
همچنین شایعاتی هم مبنی بر آزمایش پیشرانه «اثر هال» به گوش می رسد که در آن سوخت موشک توسط یک میدان الکتریکی شتاب داده شده و از جریان یون ها برای هدایت فضاپیما استفاده می شود.
بر اساس گزارشی از «دیلی بیست» این سفینه رباتیک برای حمل ابزارهای آزمایشی از جمله انواع مختلف دوربین های پیشرفته، سنسورهای الکترونیکی و رادارهای نقشه برداری از سطح زمین طراحی شده است:
قابلیت فرود نرم X-37B به فضاپیما اجازه می دهد ماهواره های جاسوسی را برای تست به مدار برده و برای هر نوع تغییر و بهینه سازی سالم به زمین برگرداند.
فضاپیمای X-37B که پنتاگون را از حضور نیروی انسانی در فضا بی نیاز می کند، با کمک راکت فالکون ۹ به فضا پرتاب شده اما مثل هواپیمای معمولی فرود می آید.
منبع : دیجیاتو
