۱۰ ایده سفر یک‌روزه از تهران

به گزارش تابناک؛

دره کن و سولقان

کن و سولقان نام دو روستای شمال غربی تهران است که نام‌شان با هم آورده می شود. کن در گذشته از روستاهای اطراف تهران و ری بود که اکنون با گسترش تهران، یکی از نقاط منطقه ۵ شهرداری تهران محسوب می‌شود. سولقان بالای منطقه کن است و در میانه جاده امامزاده داوود قرار دارد. از جاذبه‌های این منطقه می‌توان به رودهای کوچک اشاره کرد که به رودخانه‌ی کن منتهی می‌شوند، درختان توت و باغات بسیار اشاره کرد. گفتنی است فیلم باران ساخته‌ی مجید مجیدی نیز در این منطقه فیلمبرداری شده است.

آبشار سنگان نیز یکی از جاذبه‌های این منطقه است. این آبشار در فاصله حدود ۲۰ کیلومتری شمال غرب تهران و در دامنه‌های قله پهنه‌حصار جاری است. آبشار سنگان در زمستان یخ زده و منظره زیبایی پدید می آورد. ارتفاع این آبشار ۲۵۷۵ متر از سطح دریا و در شمال آن قله پهنه حصار واقع شده است.

روستای سنگان، از توابع بخش کن و شهر تهران، در شمال غربی تهران و در میان کوه‌های البرز میانی واقع است. ارتفاع این روستا از سطح دریا ۲۱۰۰ متر است. سنگان مشتمل بر شش محل است که قدیمی‌ترین محله روستا، سنگان پائین نام دارد و ورود به سنگان نیز از طریق همین روستا میسر است. آثار بازمانده تاریخی به ویژه آرامگاه امامزاده‌های سه گانه سنگان، نشانگر قدمت طولانی این روستا است. به استناد نوشه‌های برخی از سنگ قبرها قدم این روستا به بیش از ۵۰۰ سال پیش می‌رسد. برای رسیدن به این منطقه پس از میدان دهکده المپیک به سمت شرق در اتوبان همت حدود ۳ کیلومتر پیش بروید و از میدان دوم شهران به سمت کن وارد شوید. در ادامه از طریق خیابان کوهسار به سمت امامزاده داوود بروید. پس از حدود ۱۰ کیلومتر در سه راهی به سمت چپ جاده که تابلو جهت سنگان را نشان می‌دهد حرکت کرده و در مسیر روستای سنگان پایین و آنگاه به روستای سنگان بالا می رسیم.

روستاهای وردیج و واریش

دو روستای وردیج و واریش در همسایگی هم هستند، روستای وردیج بزرگ‌ترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار می‌رود که حدود ۵۰۰ نفر جمعیت دارد (البته همگی آن‌ها همزمان در روستا حضور ندارند) واریش به لحاظ موقعیتی کمی از وردیج بالا‌تر و البته سرسبز‌تر است.

روستای وردیج به دلیل صخره‌های غیرمعمولش مشهور است که به آدمک‌های سنگی می‌مانند. این روستا هم چنین جاذبه‌های دیگری مانند باغستان‌های سیب، گیلاس، هلو، گلابی، گردو و انگور و در جای جای آن سنگ‌های صیقل خورده برای پیشکش به بازدیدکنندگان دارد.

بازدید از آبشار لت مال در روستای وردیج آبشاری دیدنی نیز  خالی از لطف نیست. نام این آبشار از دو کلمه‌ی لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش گرفته شده که تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ‌های بستر آبشار است. از دیگر جاذبه‌های دیدنی این روستا راهی پلکانی به نام "قله لیچه" است که به بالای قله‌های "پهنه حصار" ختم می‌شود. در کنار پهنه حصار هم یک امامزاده به نام "بی‌بی زرین قمر" قرار دارد. هم چنین در روستای وردیج رودخانه پر آبی وجود دارد که با نیزارهای بلند و متراکم احاطه شده‌اند. در بخش‌هایی از مسیر رودخانه حوضچه‌های کوچکی هم تشکیل شده که فرصت یک آب تنی کوتاه مدت را فراهم می‌کند.

دسترسی به این روستا از طریق اتوبان همت میسر است. اتوبان همت را تا انتها ادامه دهید تا به بلوار پژوهش در شهرک دانشگاه شریف برسید، از آنجا وارد خیابان شهید اردستانی بروید و در انتهای شمالی خیابان تابلوی کوچک سفید رنگی با عنوان "روستای وردیج – روستای واریش" می‌بینید که مسیر ورودی روستای وردیج است. جاده تا رسیدن به روستای واریش آسفالت است و صخره‌های آدمک در ۶-۷ کیلومتری جاده‌ی وردیج قرار دارد. فاصله‌ی روستای واریش از وردیج هم ۳-۴ کیلومتر است.

روستای خور

روستای خور از توابع شهر کرج در استان البرز و در ۱۷ کیلومتری کرج و در مسیر جاده چالوس قرار دارد. این روستا علاوه بر طبیعت زیبا دارای پیشینه تاریخی نیز است. به نظر می‌رسد نامگذاری روستای خور به دلیل آب و هوای خوب و مناسب، ابتدا از کلمات خوب یا خرداد گرفته شده و با مرور زمان تبدیل به خور شده است. از دیدنی‌های این روستا و منطقه اطراف آن می‌توان به امامزاده سلیمان، تپه‌ها و دره دوچنار، امامزاده برچشمه یا زبیده خاتون، برج و باروی قلعه خور و چنار ۸۰۰ ساله‌اش اشاره كرد.

این چنار کهنسال در ناحیه‌ی زرچه کانی (یا چنارتپه) قرار دارد. در این منطقه قلعه‌ی خور نیز قرار داشته که از امروزه متاسفانه از آن تنها بخش کوچکی باقی مانده است. طبق بررسی‌های انجام شده، یکی از برج‌های این قلعه تا سال ۱۳۴۰ نیز برپا بود.

از دیگر جاذبه‌های این روستا می‌توان به  پیست اسکی خور اشاره کرد. این پیست به طول ۱۸۰۰ متر و داشتن ۱۸ میله طولانی‌ترین پیست اسکی ایران است.

برای رسیدن به این روستا، مسیر اتوبان کرج را طی کنید تا به خروجی جاده چالوس برسید، در جاده چالوس تا ۲۵ کیلومتر ادامه دهید و از خروجی خوزنکلا داخل بروید. جاده انحرافی خور به خوزنکلا به طول ۵ کیلومتر را طی کنید تا به روستای خوش آب و هوای خور در دل کوه‌های البرز برسید.

دره شموشک

در ادامه‌ی جاده‌ی خوزنکلا ادامه دهید تا به دره‌ی شموشک برسید. این دره با مناظر زیبا و رودخانه‌ای که از میان آن می‌گذرد، مقصد دل‌انگیزی برای ماجراجویانی است که حوصله‌ی ادامه دادن مسیر را دارند.

روستای کردان

روستای كردان یكی دیگر از روستاهای زیبا و تاریخی منطقه هشتگرد است. این منطقه به دلیل درختان انبوه و آب و هوای مناسب توریست های زیادی را جذب خود می‌کند. مردم کردان به زبان باستانی تاتی تکلم می‌کنند. از دیدنی‌های این روستا می‌توان برج آرامگاهی كردان، پل قدیمی‌بانو صحرای كردان، امامزاده شاهزاده حسین و بی‌بی شهربانو را نام برد.در دو كیلومتری شمال غرب روستا پلی قدیمی ‌به نام بانو صحرا وجود دارد كه از نام منطقه كه به همین نام است گرفته شده. این پل آجری در دوره صفوی ساخته شده كه تنها دوپایه و بخشی از تاق‌های آن باقی مانده است بازدید از روستای سرسبز و خوش آب و هوای فشند هم به مسافران این منطقه توصیه می‌شود.

ارتفاعات شمال قزوین، منطقه باراجین

باراجین نام منطقه‌ای در شمال شهر قزوین است که از ابتدای آزادراه قزوین-زنجان شروع شده و تا دامنه‌های البرز غربی امتداد می‌یابد. این منطقه جزو مناطق نمونه گردشگری شهر قزوین است. انتهای منطقه باراجین به راهی ختم می‌شود که استان قزوین را به استان گیلان پیوند می‌دهد.

منطقه‌ی باراجین تفرجگاه مردم قزوین است و شامل بوستان ملی باراجین، شهربازی دالفک و روستاهای بسیار زیبایی است. برای رسیدن به این منطقه‌ی خوش‌آب و هوا، از اتوبان تهران کرج به سمت رشت بروید، بعد از خروجی قزوین و پرداخت عوارض راه، در اتوبان به حرکت خود به سمت رشت ادامه دهید، از خروجی دانشگاه آزاد به سمت راست بپیچید و همان جاده را ادامه دهید.

ایوان سنگی نیاق در قزوین

در روستای نیاق از توابع قزوین صخره‌ی نسبتا مرتفعی قرار داره که گذر زمان و عوامل طبیعی در آن حفره‌های بزرگی ایجاد کرده است. درون این حفره‌ها نیز حوضچه‌های مستطیل شکلی حفر شده که احتمال می‌رود ساکنین قدیمی این منطقه آن‌ها را حفر کرده باشند. این حوضچه ها هنگام بارندگی پر از آب باران می‌شوند. ساکنان محلی معتقدند که محمد حنفیه در بالای این ایوان قصری ساخته بوده که امروزه از این قصر  چیزی غیر از  تکه‌های ظروف سفالی باقی نمانده است.

منطقه الموت

منطقه‌ای خوش آب و هوا در شمال استان قزوین که به علت وجود دریاچه‌ی اوان (به ضم الف)، قلعه‌ی الموت، قلعه‌ی لمبسر و باغ‌های گیلاس و چشمه‌های فراوان مشهور است.

برای رسیدن به این منطقه، از اتوبان تهران کرج به سمت قزوین بروید، از خروجی قزوین به سمت داخل شهر بروید تا به میدان بسیار بزرگ مینودر برسید. جاده‌ی الموت در سمت شمال این میدان واقع شده است که با تابلوهای راهنمایی هم قابل تشخیص است.

منطقه‌ی میدان مینودر در گذشته (هم چنین امروزه) میان مردم قزوین به نام "غریب کش" مشهور بود. دلیل نام‌گذاری این چنینی، وجود چاهی در همین منطقه بود که به دلیل عدم نشانه‌گذاری، تازه واردان و غریبه‌ها ناخواسته به درون آن می‌افتادند.

قلعه الموت

قلعه الموت یکی از قلعه‌های منحصربه‌فرد تاریخی در ایران است. این  الموت در شمال شرقی روستای گازرخان (قصر خان) و بالای صخره‌ای به ارتفاع ۲،۱۶۳ متر از سطح دریا قرار دارد. صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی کشیده شده‌اند. اطراف قلعه از هر چهار جهت پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی است که کوه هودکان با فاصله‌ای نسبتا زیاد بر آن مشرف است.

تنها راه ورود به قلعه الموت در انتهای ضلع شمال شرقی، چند متر پایین تر از برج شرقی قلعه قرار دارد. در این محل تونلی در تخته سنگ بریده شده که ۶ متر طول دارد. در دامنه جنوبی کوه قلعه، خندقی به طول تقریبی ۵۰ متر و ۲ متر عرض وجود دارد که برای آنکه مهاجمان نتوانند به قلعه راه پیدا کنند آن را از آب پر می کردند. در کنار این قلعه می تونید به دیدن قلعه گازار هم که آب انبار های دیدن دارد نیز بروید. این قلعه در شوال ۶۵۴ هجری قمری به‌دستور هلاکو به آتش کشیده و ویران شد و از آن پس به‌عنوان تبعیدگاه و زندان مورد استفاده قرار گرفت. همچنین از سال ۹۳۰ هجری قمری و ابتدای حکومت شاه تهماسب صفوی تا سال ۱۰۰۶ هجری قمری، این قلعه سالم بوده است. متاسفانه حفاری‌هایی که در دوره قاجار برای یافتن گنج در قلعه الموت انجام شده، سبب ویرانی آن شده‌است.

دریاچه اوان

دریاچه زیبای اوان در نیمه شمالی الموت، در دامنه کوه خشچال، در فاصله ۷۵ کیلومتری قزوین و در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوین قرار دارد. این دریاچه که بیش از هفتاد هزار متر مربع مساحت دارد، در ارتفاع هزار و هشتصد و پانزده متری از سطح دریا واقع شده‌است. طول آن در طویل‌ترین قسمت ۳۲۵ متر و عرض آن ۲۷۵ متر است.

دریاچه اوان تنها از آب چشمه‌های کوچک زیرزمینی موجود در بستر دریاچه تغذیه می‌شود و بخش ناچیزی از آن هنگام بارندگی تامین می‌شود. عمیق‌ترین بخش آن که توسط یک تیم غواصی در ۱۸ مرداد ماه سال ۹۲به میزان ۶٫۸ متر بادمای آب ۲۳ درجه سانتیگراد و میدان دید در زیر آب کمتر از یک متر، در جنوب شرقی آن اندازه‌گیری شده است.

بستر دریاچه مملو از لجن و رسوبات ته‌نشین شده است که حالت چسبندگی بسیاری دارد. از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می‌شود که آب آن مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است. دریاچه‌ اوان در تابستان محل ماهی‌گیری، آب‌تنی و قایق‌رانی و در پاییز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی سواری است.

احتمالا دریاچه اوان ۵۰۰ سال پیش بر اثر لغزش به وجود آمده که در حال حاضر غیر فعال است. اعتقادی وجود دارد مبنی بر اینکه این دریاچه بازمانده دریاچه بزرگی در قدیم است.

قلعه لمبسر

قلعه لمبسر یا لمسر در شمال شهر قزوین و در منطقه الموت در شمال شرقی شهر رازمیان واقع شده است و قدمت آن به دوران ساسانیان باز می گردد و در دوره سلجوقیان مورد استفاده گسترده قرار گرفت. پس از قلعه‌ی حسن صباح، این قلعه از مهمترین پایگاه‌های اسماعیلیان بود که در بخش الموت غربی در شهرستان قزوین واقع شده است.