در طول 200 میلیون سال آینده این جداشدگی، دو صفحه تکتونیکی جدید به وجود می آورد که در امتداد یکدیگر جابه جا می‌شوند. این جابجایی آمریکای شمالی و اروپا را به هم نزدیک کرده و در نهایت با پیوستن آن ها به یکدیگر یک ابرقاره شکل می‌گیرد.
دانشمندان دانشگاه لیسبون این از هم گسیختگی زیر زمینی را جایی در نزدیکی سواحل جنوب غربی پرتغال شناسایی کردند. عاملی که آن‌ها را وادار به بررسی این منطقه کرد وقوع زمین‌لرزه های پیاپی طی قرون اخیر در آن بود چرا که این منطقه هیچگونه گسلی نداشت و همین موضوع کنجکاوی آن‌ها را برمی‌انگیخت.
با این حال تحقیقات نشان داد که زیر ظاهر آرام این قسمت از پوسته زمین، شکا‌ف‌ها و ترک‌های زیادی وجود دارد که سبب وقوع زلزله‌های کوچک و بزرگ در این منطقه می‌شود.
یکی از عظیم‌ترین زمین‌لرزه هایی که از منطقه ساحلی پرتغال در تاریخ ثبت شده، زلزله سال 1755 بود که 100 هزار نفر به خاطر وقوع سونامی در لیسبون جان خود را از دست دادند.چند قرن بعد زلزله کوچکتری در سال 1969 اتفاق افتاد که خوشبختانه تلفات جانی برجای نگذاشت.
«ژوآئو دوآرته» زمین شناس ارشد و رهبر گروه تحقیقاتی در این باره می‌گوید:
ما در حال حاضر شاهد به وجود آمدن یک نقطه فرورانشی جدید در زمین هستیم. سالیان متمادی دانشمندان در تلاش بوده اند تا نحوه شکل گیری این نقاط فرورانشی را آشکار کنند. این مساله یکی از بزرگترین سوالات زمین‌شناسان در مطالعه لایه‌های تکتونیک است.
به نظر می‌رسد تحقیقات این تیم در نهایت منجر به یافتن راهی برای پاسخ به این مساله حل نشده و قدمی بزرگ در درک چرایی جابجایی قاره‌های کره زمین باشد. البته این نتایج با شبیه سازی های نرم‌افزاری به دست آمده و هنوز شواهدی برای رد یا پذیرش آن‌ها از سوی دانشمندان دیگر ارائه نشده است.
