این سهم کوچک علاوه بر ۲۰۰ میلیارد ستاره ای که به آنها اشاره کردیم سیاهچاله عظیمی که در مرکز راه شیری قرار دارد را هم شامل می شود که توده آن چهار میلیون برابر خورشید است. بخش اعظمی از وزن کهکشان راه شیری را ماده تاریک می سازد؛ ماده ای نامرئی و راز آلود که گفته می شود نقش داربست را در عالم هستی ایفا می کند و ستاره ها را سرجایشان نگه داشته است. این ماده نه نور را جذب می کند و نه از خود متصاعد می نماید.
در تحقیقات قبلی دانشمندان وزن کهکشان راه شیری را بین ۵۰۰ میلیارد تا سه تریلیون برابر توده خورشید ارزیابی کرده بودند و حالا رقم اعلام شده کاملا با این برآورد همخوانی دارد. ناسا اعلام کرده معیارش برای اعلام این رقم میزان روشنایی کهکشان هایی بوده که در راه شیری وجود دارند.
همانطور که در ابتدای این مطلب اشاره کردیم سازمان فضایی آمریکا برای اندازه گیری وزن راه شیری از دیتایی استفاده کرد که تلسکوپ هابل و Gaia از حرکت سه بعدی خوشه های ستاره ای دایره ای شکل به دست آورده بودند. این خوشه های ستاره ای هرکدام شامل صدها هزار ستاره هستند و معمولا در نزدیکی مرکز کهکشان راه شیری حرکت می کنند.
دانشمندان بعد از ترکیب کردن دیتای به دست آمده از این دو تلسکوپ فضایی موفق شدند توزیع اجرام در راه شیری را تا فاصله یک میلیون سال نوری از زمین تخمین بزنند.
