در گذشته دانشمندان شواهد غیرمستقیمی پیدا کرده بودند که نشان می داد قطب جنوب ماه احتمالا سطحی پوشیده شده از یخ دارد اما احتمال می رفت که چنین گمانه زنی هایی به خاطر وجود پدیده های دیگر باشد.
دانشمندان برای اثبات فرضیه خود مبنی بر وجود یخ در ماه از دیتای به دست آمده توسط سیستم نقشه نگاری کانی شناسی ماه (به نام Moon Mineralogy Mapper یا به اختصار M3) استفاده کردند که در سال ۲۰۰۸ میلادی روی فضاپیمای Chandrayaan-1 نصب شده بود.
M3 نوعی طیف سنج تصویربرداری است که می تواند طول موج های نوری را اندازه بگیرد. با این کار دانشمندان امکانی پیدا کردند تا موقعیت دقیق یخ در ماه را شناسایی کنند.
M3 در ادامه با مطالعه خواص بازتابی و نحوه جذب نور مولکولی این مواد توانست وجود یخ در ماه را تشخیص دهد و آنطور که دانشمندان اعلام کرده اند سطح تحت پوشش یخ ها در قطب جنوبی ماه بیشتر است که این نیز به خاطر وسعت بیشتر منطقه تحت سایه است.
این کشف در ماموریت های آتی به ماه از اهمیت بالایی برخوردار است؛ به عنوان مثال از آنجا که بخش قابل توجهی از یخ در ماه نزدیک به سطح است این امکان وجود دارد که فضانوردان در ماموریت های آتی خود از این یخ ها به عنوان منبعی برای تامین آب مورد نیازشان استفاده نمایند.
این پژوهش توسط جمعی از دانشمندان دانشگاه های هاوایی و براون و با
مشارکت مرکز تحقیقات Ames ناسا انجام شد
