به گزارش آی تابناک : به نقل از دیجی کالا انواع کارت حافظه و استانداردها
هر دستگاهي با نوع خاصي از کارت حافظه سازگاري دارد و نميتوان از مدلهاي ديگر روي آن استفاده کرد. اين کارتها در نوع اتصال، تعداد پينهاي اتصال و حتي ابعاد با هم فرق ميکنند و هر کدام براي نصب، به شيار (اسلات) مخصوص خود نياز دارند. به همين دليل هنگام خريد کارت حافظه، بايد دقيقا بدانيد دستگاهتان از کدام مدل پشتيباني ميکند. براي مطلع شدن از مدل کارت حافظهي مورد نيازتان بايد به دفترچهي راهنماي دستگاه مراجعه يا مدل دستگاه را در اينترنت جستجو کنيد و ببينيد به چه حافظهاي براي آن نياز داريد. سه نوع اصلي و پرکاربرد در دنياي کارتهاي حافظه داريم که در ادامه به آنها اشاره ميکنيم:
کارت حافظهي SD (مخفف Secure Digital)
رايجترين نوع کارت حافظه، مدل SD است که معمولا در دوربينهاي ديجيتال از آن استفاده ميشود. ممکن است با لوگوهاي ديگري از قبيل SDHC يا SDXC هم مواجه شويد که در شکل و ظاهر با SD معمولي فرقي ندارند و استفاده از آنها تنها بيانگر اين است که کارت حافظهي مورد نظر، ظرفيت زيادي دارد. به عنوان مثال، شما هرگز يک کارت SD هشت گيگابايتي که لوگوي SDXC داشته باشد پيدا نميکنيد. اين نامگذاري از استانداردي که موسسهي SDA تصويب کرده نشات ميگيرد و مساله، تنها به قانونگذاري اين موسسه برميگردد. براي اينکه درک بهتري از اين نامگذاري داشته باشيد، شرايط دريافت هر کدام از لوگوها را برايتان آوردهايم:
نوع SD معمولي که مخفف Secure Digital است و از ۱ مگابايت تا ۲ گيگابايت توليد شده (چند مدل محدود تا ظرفيت ۴ گيگابايت هم با اين استاندارد توليد شدند).
نوع SDHC که مخفف Secure Digital High Capacity است و از ۲ گيگابايت تا ۳۲ گيگابايت توليد شده.
نوع SDXC که مخفف Secure Digital Extended Capacity است و از ۳۲ گيگابايت تا ۲ ترابايت قابل توليد است.
کارت حافظهي micro SD (مخفف micro Secure Digital)
بعد از SD پرکاربردترين نوع کارتها مدل microSD است. معمولا بيشترين استفادهي اين کارت حافظه در موبايلها است و کساني که ميخواهند ظرفيت داخلي موبايل خود را افزايش دهند، يک کارت حافظهي microSD ميخرند. اين مدل همانطور که از نامش برميآيد، مدل کوچک شدهي SD است و از همان استاندارد استفاده ميکند. اين نوع حافظه را ميتوان با استفاده از يک تبديل ساده و ارزان، به سايز استاندارد SD تبديل کرد. معمولا در بستهبندي کارت حافظهي microSD، تبديل آن به SD را هم قرار ميدهند. اما اگر کارت حافظهاي خريداري کرديد که فاقد آداپتور بود، ميتوانيد خودتان آن را با قيمت کمي تهيه کنيد.
در حد فاصل دو سايز SD و microSD، نوع سومي با عنوان miniSD هم داشتيم که قرار بود در موبايلها استفاده شود. اما microSD توانست در سايز کوچک کارتهاي حافظه، برندهي بازي شود و به اين شکل، miniSD به حاشيه رفت و کمکم از بازار حذف شد.
کارت حافظهي CF (مخفف Compact Flash)
با وجود اينکه اکثر دوربينهاي ديجيتال جديد از کارتهاي حافظه SD استفاده ميکنند، برخي از دوربينهاي DSLR جديد و تعداد زيادي از دوربينهاي قديمي با کارت حافظهاي به نام CF سازگاري دارند و تنها از آن پشتيباني ميکنند. اين کارتها سايز بزرگتري از SD ها دارند و به خاطر استحکام و پايداري خود معروف هستند.
ظرفيت کارت حافظه
واحد اندازهگيري ظرفيت حافظه، گيگابايت است که به اختصار با عبارت GB نشان داده ميشود. البته در بازارهاي غيررسمي و در محاورات، به خلاصهي اين عبارت (گيگ) بسنده ميکنند و به جاي استفاده از کلمهي گيگابايت، مثلا ميگويند من يک کارت حافظهي ۳۲ گيگ دارم. درست مثل فلش مموريها و هاردهاي اکسترنال، کارتهاي حافظه هم در ظرفيتهاي مختلفي راهي بازار ميشوند. منظورمان از ظرفيت، مقدار فضايي است که کارت حافظه در اختيارتان قرار ميدهد. خيليها بر اين باور هستند که در هنگام خريد کارت حافظه، انتخاب ظرفيت بيشتر هميشه بهتر است. ولي واقعا نميتوان به اين سادگيها گفت هميشه انتخاب بيشترين ظرفيت، عاقلانهترين کار ممکن است. جالب است بدانيد که اکثر عکاسها ترجيح ميدهند به جاي يک کارت حافظه با ظرفيت زياد، دو کارت با ظرفيت کمتر تهيه کنند. زيرا در صورتي که يکي از حافظهها به هر دليلي خراب شود، محتويات دومي دستنخورده باقي ميماند. اما اگر کارت حافظهاي با ظرفيت بالا بسوزد، تقريبا همهي اطلاعات از دست خواهد رفت. در سمت مقابل، عدهاي هم هستند که يک کارت با ظرفيت زياد را ترجيح ميدهند. به عنوان مثال، آنهايي که عکاس ورزشي هستند و عکاسي پشت سرهم (Burst) انجام ميدهند يا آنهايي که فيلمهاي بلند تهيه ميکنند، ظرفيت بالا اولين اولويتشان است.
کارتهاي حافظه معمولا در ظرفيتهاي مشخصي توليد ميشوند و شما بايد نزديکترين ظرفيت به نياز خود را انتخاب کنيد. اولا اينکه به غير از حافظهي يک گيگابايتي، تمام ظرفيتها زوج هستند و مثلا نميتوانيد يک کارت حافظهي ۳۵ گيگابايتي پيدا کنيد. دوما اينکه به غير از ظرفيت جديد ۲۰۰ گيگابايتي، تمام ظرفيتها تواني از عدد ۲ هستند. در خط زير ، تمام ظرفيتهاي موجود در دنياي کارتهاي حافظه را برايتان ليست کردهايم:
۱GB | 2GB | 4GB | 8GB | 16GB | 32GB | 64GB | 128GB | 200GB | 256GB | 512GB
از ميان تمام اين ظرفيتها، ۱۶ گيگابايت، ۳۲ گيگابايت و ۶۴ گيگابايت پرفروشترين و پرطرفدارترين کارتهاي حافظه هستند؛ چرا که هم قيمت قابل قبولي دارند و هم نياز اکثر کاربران با اين ميزان حافظه برطرف ميشود. اگر يک دوربين کامپکت داريد و هر چند وقت يکبار عکاسي ميکنيد، کارت حافظهي ۱۶ گيگابايتي هم کارتان را راه مياندازد. اما اگر يک دوربين حرفهاي DSLR داريد و تمام عکسهايتان را در فرمت خام (RAW) ثبت ميکنيد، به کمتر از ۶۴ گيگابايت فکر نکنيد. اگر ميخواهيد کارت حافظهاي با ظرفيت بيشتر از ۶۴ گيگابايت بخريد، ابتدا چک کنيد که آيا دستگاهتان ميتواند از اين مقدار ظرفيت پشتيباني کند يا خير. معمولا در دفترچهي راهنما يا جدول مشخصات محصولات به حداکثر ظرفيت حافظهي پشتيباني شده اشاره ميشود. بيش از اين مقدار، نميتوانيد روي دستگاهتان حافظه نصب کنيد.
سرعت کارت حافظه
هنگام خريد کارت حافظه، علاوه بر توجه به ظرفيت بايد به فاکتورهاي ديگري هم دقت کرد. مسالهي مهمي به نام سرعت وجود دارد که تعيين ميکند کارت حافظه با چه سرعتي ميتواند دادهها را روي خود ذخيره يا جابجا کند. يعني سرعت انتقال اطلاعات به کامپيوتر هم مهم است و بايد به آن هم توجه داشت. اينجا است که مفاهيمي همچون سرعت نوشتن (Write) و خواندن (Read) مطرح ميشوند. اين دو عدد بر حسب واحد مگابايت بر ثانيه (MB/S) بيان ميشوند و هر چقدر بيشتر باشند، به معني سريعتر بودن کارت حافظه هستند. به عنوان مثال، اهميت سرعت نوشتن بيشتر را زماني درک ميکنيد که دوربينتان چند ده شات پياپي را بدون وقفه ذخيره ميکند و سرعت خواندن هم هنگام انتقال عکسها به کامپيوتر خود را نشان ميدهد. برآيند قضيه اين ميشود که با انتخاب حافظهاي سريعتر، در وقتتان صرفهجويي خواهيد کرد.
کلاس بندي
کيفيت عملکرد يک کارت حافظه از روي سرعت خواندن و نوشتن آن ارزيابي ميشود؛ اما کمتر سازندهاي سرعت دقيق خواندن و نوشتن را در مورد محصولات خود ذکر ميکند. آن اعدادي که اعلام ميشوند هم اغلب قابل اعتماد نيستند و بيشتر جنبهي تبليغاتي دارند. اما در عوض، اصطلاحات و نشانهايي روي کارت حک ميشود تا بتوانيد به حداقل سرعت محصول پي ببريد؛ عبارتهايي مثل Class 2 يا Class 10 که در لوگوي آن، عدد پاياني با يک دايره احاطه شدهاست. اين اعداد مشخص ميکنند حداقل سرعت نوشتن اطلاعات روي کارت حافظه چقدر است. به عنوان مثال سرعت نوشتن روي کارت حافظهاي از کلاس ۱۰ تحت هيچ شرايطي از ۱۰ مگابايت بر ثانيه کمتر نخواهد شد. مشخص است که هر چه کلاس يک کارت بالاتر باشد، سرعت نوشتن آن بيشتر و قيمتاش هم بالاتر است. اما همهي افراد به بالاترين کلاس نياز ندارند. معمولا کساني به کلاسهاي بالاتر نياز پيدا ميکنند که ميخواهند با کيفيت بالا (بالاتر از HD) فيلمبرداري کنند و در اين شرايط، سرعت نوشتن کارت حافظه به فاکتوري بسيار مهم تبديل خواهد شد. در مجموع بايد بدانيد که پنج کلاس اصلي براي کارتهاي حافظه داريم که به ترتيب کلاس ۲، کلاس ۴، کلاس ۶، کلاس ۸ و کلاس ۱۰ را شامل ميشوند. معمولا براي کاربران عادي، يک حافظه از کلاس ۴ يا ۶ مناسبترين انتخاب است.
استاندارد UHS
کارتهاي حافظهي SDHC و SDXC استاندارد ديگري به اسم UHS (مخفف Ultra High Speed) دارند که سرعت باس رابط بيشتري را ارائه ميدهد. تا کنون سه شماره از اين استاندارد ارائه شده است. UHS-I بيشترين فراواني را در بازار کارت حافظه دارد و از آنجا که UHS-III بيش از حد جديد است، هنوز نمونهي قابل خريدي ندارد. به همين دليل ما فقط در مورد دو شمارهي اول صحبت ميکنيم.
در استاندارد UHS-I حداکثر سرعت قابل دستيابي به صورت اسمي ۱۰۴ مگابايت بر ثانيه است که با احتساب تلفات و پرتيها، ميتوانيد روي عددي بين ۸۰ تا ۹۵ مگابايت بر ثانيه حساب باز کنيد. در استاندارد UHS-II حداکثر سرعت انتقال به ۳۱۲ مگابايت بر ثانيه رسيده است. اين عدد هم در حالت اسمي است و در دنياي واقعي ميتوان به حداکثر سرعت ۲۵۰ تا ۲۸۰ مگابايت بر ثانيه دست يافت. براي استفاده از کارتهايي که داراي فناوري UHS-II هستند، بايد حتما دستگاهتان هم از اين فناوري پشتيباني کند. چرا که در UHS-II شاهد استفاده از يک رديف پين اتصالي بيشتر نسبت به UHS-I هستيم. البته اين فناوري از نسل قبلي خود پشتيباني ميکند و ميتوانيد از UHS-II روي UHS-I استفاده کنيد؛ اما سرعتي که به آن دست پيدا ميکنيد، در حد UHS-I است.
براي استانداردهاي UHS چند کلاس تعريف شدهاست که معادل کلاسهاي معمولي (کلاس ۲ تا ۱۰) هستند و حداقلي از سرعت نوشتن را تضمين ميکنند. اين کلاسها با يک U انگليسي نشان داده ميشود و عددي هم درون انحناي U قرار ميگيرد. در حال حاضر دو کلاس U1 و U3 را در اختيار داريم که با ديدن اولي ميتوانيد حداقل روي سرعت ۱۰ مگابايت بر ثانيه حساب باز کنيد دومي، حداقل سرعت ۳۰ مگابايت بر ثانيه را تضمين ميکند. مدل U3 به دليل سرعت بالاتري که دارد، براي ضبط ويدئو در رزولوشن ۴K مناسب است. توجه داشته باشيد که اگر کارت حافظهاي با کلاس پايين تهيه کنيد و بخواهيد مثلا روي آن ويدئوي ۴K ضبط کنيد، دوربينتان پس از مدتي ضبط ويدئو را قطع خواهد کرد؛ چرا که ميزان اطلاعات در حال نوشته شدن بيشتر از ظرفيت پذيرش کارت حافظه است و دوربين براي حفظ امنيت اين کار را انجام ميدهد.
حالا اگر کارت حافظهاي داشتيم که UHS-I U3 بود و لوگوي کلاس ۱۰ هم رويش حک شده بود، تکليف چيست؟ دقت داشتهباشيد که کارتهاي حافظهي داراي استاندارد UHS، باس به مراتب سريعتري در مقايسه با ساير حافظهها دارند. اگر دستگاهي که حافظه را روي آن نصب ميکنيد از باس UHS پشتيباني کند، حداقل سرعت دريافتي ۳۰ مگابايت بر ثانيه خواهد بود. اما اگر از UHS پشتيباني نکند، يک حافظهي کلاس ۱۰ معمولي خواهيد داشت و نميتوانيد از حداکثر سرعت حافظه استفاده کنيد.
ساير موارد مربوط به سرعت
نکتهاي هم دربارهي کارتهاي حافظهي CF و کلاسبندي سرعت در آنها بگوييم. در اين کارتها از کلاس UDMA استفاده ميشود. به عنوان مثال آخرين کلاس اين کارتها UDMA 7 است که در آن سرعت انتقال حداکثري ۱۶۷ مگابايت بر ثانيه است. در نسخهي قبلي اين استاندارد با نام UDMA 6 حداکثر سرعت انتقال ۱۳۳ مگابايت بر ثانيه بود.
در اسم برخي از کارتهاي حافظه، عددي کنار يک X بزرگ نوشته ميشود که ممکن است براي خيليها سوالبرانگيز بوده باشد. اين عدد ميتواند به سرعت، حداکثر سرعت نوشتن يک کارت حافظه را در اختيار شما قرار دهد.هر X معادل با ۱۵۰ کيلوبايت بر ثانيه است و وقتي عدد کناري را در اين مقدار ضرب کنيد، به حداکثر سرعت قابل دستيابي توسط کارت حافظه دست خواهيد يافت.
برند و قيمت کارت حافظه
برندهاي توليدکنندهي زيادي در بازار کارت حافظه حضور دارند که ميتوانند شما را در انتخاب سردرگم کنند. در ميان اين برندها، محصولات برند لکسار (Lexar) و سنديسک (SanDisk) از کيفيت بالايي برخوردار هستند و به همين نسبت، قيمتشان هم کمي زياد است. اما محصولات ترنسند (Transcend) و ايديتا (ADATA) هم از کيفيت خوبي برخوردار هستند و قيمت معقولتري هم در قياس با دو برند قبلي دارند. در اکثر مواقع، فناوري ساخت اين کارتها مشابه يکديگر است و تنها لوگوي آن برند بين دو کارت حافظه تفاوت ايجاد ميکند. از هر برندي که خريد ميکنيد، دقت کنيد برند معتبري را انتخاب کرده باشيد که گارانتي شناخته شدهاي داشته باشد. زيرا در صورتي که خداي نکرده کارت حافظهتان خراب شود، تنها وجود يک گارانتي خوب ميتواند نجات دهنده باشد. اين اتفاق در دنياي کارتهاي حافظه کاملا شايع است و سوختن يک مموري اصلا تعجب ندارد.
قيمت حافظهها هم با توجه به کلاس سرعت، ظرفيت و استانداردهايي که دارند تعيين ميشود. وجود قابليتهاي اضافه هم تاثير مستقيمي در قيمت نهايي دارد. مثلا برخي از کارتهاي حافظه به قابليت وايفاي داخلي مجهز شدهاند و ميتوانند در يک دوربين عکاسي، عکسها را بلافاصله پس از ثبت شدن از طريق شبکهي بيسيم به کامپيوترتان بفرستند. برخي ديگر از حافظههاي micro SD به همراه يک کارتخوان کوچک فروخته ميشوند. با استفاده از اين کارتخوان ميتوانيد هم سريعتر عکسهاي گرفته شده توسط موبايلتان را به کامپيوتر انتقال دهيد و هم اينکه از کارت حافظه به عنوان يک فلش مموري استفاده کنيد. با اين کار با يک تير، دو نشان را زدهايد و يک فلش مموري موقتي هم نصيبتان شدهاست.
جمعبندي
يادتان باشد براي خريد يک کارت حافظهي خوب، بايد به فاکتورهايي از قبيل کلاس سرعت، مقدار ظرفيت و ابعاد خود کارت حافظه دقت کنيد. در نظر داشته باشيد که دستگاهتان از چه مقدار حافظهاي پشتيباني ميکند و در نهايت به اين دقت کنيد که سطح نياز خودتان چقدر است. همهي اينها را که کنار هم بگذاريد، به بهترين کارت حافظه براي خودتان دست خواهيد يافت.