محققان مي گويند بايد منتظر رايانه هايي باشيم که سرعت عمل آنها ۲۰ برابر قدرتمندترين لپ تاپهايي است که در دست داريم.
به گزارش آی تابناک : طي چهار دهه گذشته صنعت الکترونيک سازي دنيا همواره متأثر از قانون «مور» بوده است که مي گويد سرعت و قابليت تجهيزات الکترونيکي هر دو سال يک بار دو برابر مي شود. همچنين هر شرکت فعال در حوزه فناوري گجتهاي بهتر، هوشمندتر و سريعتري را ارايه مي کند.
گوردون مور از بنيانگذاران شرکت اينتل که قانون مور را پايه گذاري کرده است مي گويد: شمار ترانزيستورهايي که در تراشه ها قرار مي گيرد تقريبا هر ۲۴ ماه يکبار دوبرابر مي شود.
ترانزيستورها در واقع ريز سوئيچهاي الکتريکي هستند که در ساخت تمامي گجتهاي الکترونيکي ساختار اساسي و غيرقابل چشم پوشي محسوب مي شوند. درحالي که روزبه روز ابعاد ترانزيستورها کوچکتر مي شود شاهد توليد نسل سريعتر با مصرف برق کمتري نيز هستيم.
در اين راستا همواره اين پرسش مطرح مي شود که ترانزيستورها تا چه حد قابليت کوچکتر شدن را دارند؟ اين سؤال را مي توان يکي از بزرگترين پرسشهاي قرن ۲۱ دانست. برخي اين پرسش را مطرح مي کنند که آيا مي توان براي اين روند، نقطه توقفي تصور کرد يعني جايي که ديگر نتوان ترانزيستورها را کوچکتر کرد؟ پاسخ به اين پرسش چالشي اساسي است به خصوص که کارشناسان درآمد کسب شده از توليد و فروش ترانزيستورها در سراسر جهان را سالانه بيش از ۲۰۰ ميليارد دلار عنوان مي کنند.
درحال حاضر شرکتهايي همچون اينتل درحال توليد انبوه ترانزيستورهايي به ضخامت تنها ۱۴ نانومتر هستند يعني تنها ۱۴ بار عريض تر از مولکولهاي DNA.
اين محصولات از سيليکن ساخته مي شوند که دومين عنصر فراوان در زمين به حساب مي آيد. ابعاد اتمي سيليکن تنها دو دهم نانومتر است. ترانزيستورهاي فعلي حدود ۷۰ نانومتر ضخامت دارند و به همين مي توان انتظار داشت که همچنان شاهد توليد نمونه هاي کوچکتر هم باشيم. بدين ترتيب مي توان گفت که به محدوديت مطرح شده در ساخت کوچکترين تراتزيستورها نزديک مي شويم.
کارشناسان معتقدند با استفاده از اين نسل آتي ترانزيستورها مي توان رايانه هاي نوري ساخت که سرعت عملکردشان فراتر از تصورات فعلي است يعني رايانه هايي مبتني بر نور که تا ۲۰ برابر سريعتر از لپ تاپهاي قدرتمند فعلي کار مي کنند.
گوردون مور از بنيانگذاران شرکت اينتل که قانون مور را پايه گذاري کرده است مي گويد: شمار ترانزيستورهايي که در تراشه ها قرار مي گيرد تقريبا هر ۲۴ ماه يکبار دوبرابر مي شود.
ترانزيستورها در واقع ريز سوئيچهاي الکتريکي هستند که در ساخت تمامي گجتهاي الکترونيکي ساختار اساسي و غيرقابل چشم پوشي محسوب مي شوند. درحالي که روزبه روز ابعاد ترانزيستورها کوچکتر مي شود شاهد توليد نسل سريعتر با مصرف برق کمتري نيز هستيم.
در اين راستا همواره اين پرسش مطرح مي شود که ترانزيستورها تا چه حد قابليت کوچکتر شدن را دارند؟ اين سؤال را مي توان يکي از بزرگترين پرسشهاي قرن ۲۱ دانست. برخي اين پرسش را مطرح مي کنند که آيا مي توان براي اين روند، نقطه توقفي تصور کرد يعني جايي که ديگر نتوان ترانزيستورها را کوچکتر کرد؟ پاسخ به اين پرسش چالشي اساسي است به خصوص که کارشناسان درآمد کسب شده از توليد و فروش ترانزيستورها در سراسر جهان را سالانه بيش از ۲۰۰ ميليارد دلار عنوان مي کنند.
درحال حاضر شرکتهايي همچون اينتل درحال توليد انبوه ترانزيستورهايي به ضخامت تنها ۱۴ نانومتر هستند يعني تنها ۱۴ بار عريض تر از مولکولهاي DNA.
اين محصولات از سيليکن ساخته مي شوند که دومين عنصر فراوان در زمين به حساب مي آيد. ابعاد اتمي سيليکن تنها دو دهم نانومتر است. ترانزيستورهاي فعلي حدود ۷۰ نانومتر ضخامت دارند و به همين مي توان انتظار داشت که همچنان شاهد توليد نمونه هاي کوچکتر هم باشيم. بدين ترتيب مي توان گفت که به محدوديت مطرح شده در ساخت کوچکترين تراتزيستورها نزديک مي شويم.
کارشناسان معتقدند با استفاده از اين نسل آتي ترانزيستورها مي توان رايانه هاي نوري ساخت که سرعت عملکردشان فراتر از تصورات فعلي است يعني رايانه هايي مبتني بر نور که تا ۲۰ برابر سريعتر از لپ تاپهاي قدرتمند فعلي کار مي کنند.
منبع : مهر
روی خط سایت ها
ارسال نظر
فیلم
جدیدترین اخبار