به گزارش آی تابناک : گوشی‌های هوشمند به سرعت از پردازنده‌های تک هسته‌ای به دو هسته‌ای و سپس به چهار هسته‌ای ارتقا پیدا کردند و اکنون به نظر می‌رسد که بازار آسیا در حال سوق دادن پردازنده گوشی‌های اندرویدی به سمت گزینه‌های 8 و 10 هسته‌ای است.
یک سوال تکراری در مورد همه پردازنده‌های چند هسته‌ای این است چگونه سیستم عامل اندروید و اپلیکیشن‌های مختلف از طراحی چند هسته‌ای استفاده می‌کنند. این تردید زمانی بیشتر می‌شود که چیپ‌های دو هسته‌ای اپل را (که چیپ‌های بزرگتری نسبت به چیپ‌های کوچک اندروید دارند) مورد مقایسه قرار می‌دهیم.
وب سایت اندروید آتوریتی با هدف روشن کردن این مسئله و مزیت‌های استفاده اندروید و اپلیکیشن‌های آن از طراحی چند هسته‌ای، آزمایش جالبی انجام داده است تا به یک سوال ساده پاسخ دهد: از آنجایی که هسته‌ها در طراحی چند هسته‌ای برای مدت زمان قابل توجهی بیکار باقی می‌مانند، می‌شود آنها را بی‌فایده تلقی کرد؟
از آنجایی که بعضی از اپلیکیشن‌های محبوب با توجه به معماری پردازنده، هسته‌ها را مورد استفاده قرار می‌دهند، پاسخ یک نه قاطع است. به صورت ساده می‌توان گفت در گوشی‌های 4 هسته‌ای، بار پردازشی روی هر 4 هسته تقسیم می‌شوند و به همین ترتیب یک پردازنده 8 هسته‌ای بار پردازش را میان 8 هسته پخش می‌کند. ممکن است یک اپلیکیشن به گونه‌ای برنامه‌نویسی شده باشد که از بین 8 هسته موجود تنها از 4 هسته استفاده کند ولی نمی‌شود گفت که یک طراحی 8 هسته‌ای بی فایده است.
شما می‌توانید نتیجه این آزمایش را در روی بازی محبوب Riptide GP2 در هر دو حالت اجرا روی پردازنده 4 هسته‌ای و 8 هسته‌ای ببینید.
به طور آشکار می‌بینیم تفاوت های زیادی میان بار پردازشی معمولی حتی در اپلیکیشن‌هایی که به‌خوبی برای تقسیم بار میان هسته‌ها بهینه شده‌اند (اپلیکیشن‌های گوگل کروم، جیمیل و یوتیوب از جمله اپلیکیشن‌هایی هستند که برای اجرا بر روی پردازنده‌های چند هسته‌ای عملکردی بسیار بهینه دارند) و اپلیکیشن AntTuTu که بار پردازیشی مضاعفی وارد می‌کند وجود دارد. بنچ مارک‌های ترکیبی نشان از بار پردازشی ناهمگونی دارد که در هیچ اپلیکیشنی واقعا دیده نمی‌شود، تا به وسیله آن بتوان عملکرد گوشی و فاکتورهای طراحی چند هسته‌ای را مورد آزمایش قرار داد. ما چند بار اطلاعات گوشی‌های کمتر شناخته شده چینی با پردازنده‌های 10 و 8 هسته‌ای را در AnTuTu دیده‌ایم که عرضه آنها وعده داده شده است. اما اکنون به وضوح عملکرد ناهمگونی بار پردازشی در این را بنچ مارک مشاهده کردیم و دیدیم چه شباهت اندکی با اپلیکیشن‌های اندرویدی که استفاده از هسته‌های پردازنده را بهینه می‌کنند، دارد.
البته دقت داشته باشید که این آزمایش مقایسه‌ای میان تراشه‌های دو هسته‌ای سری A اپل و طراحی‌های 10 هسته‌ای که این روزها در دیوایس‌های اندرویدی مرسوم شده است انجام نمی‌دهد، بلکه تنها نشان می‌دهد که اندروید برای مدت زمان طولانی هسته‌های پردازنده را بیکار رها نمی‌کند و بار پردازشی را میان آنها تقسیم می‌کند. همچنین این آزمایش نمی‌تواند نتیجه‌ای از مقایسه کارا تر بودن و کم مصرف‌تر بودن رویکرد پردازنده‌های دو هسته‌ای اپل و چند هسته‌ای اندروید را به ما بدهد .
منبع : شهر خبر
