محققین بر این باور هستند که زمین حدود ۴.۵ میلیارد سال قبل شکل گرفته، و کره ماه هم مدت کوتاهی بعد متولد شده است. ریشه پدید آمدن ماه به برخورد دو پیش‌سیاره بر‌می‌گردد که احتمال می‌رود یکی از آنها زمین بوده و دیگری سیاره‌ای به نام «تیا» با ابعادی نزدیک به مریخ.
نتیجه ماجرا این است که به خاطر برخورد ایجاد شده، سطح قسمت سنگی باقی مانده که ماه اولیه را شکل داده به اندازه قابل توجهی داغ شده، به همین ترتیب حداقل لایه رویی به شکل مذاب درآمده و به اصطلاح اقیانوس ماگما را شکل داده است.
«ماکسیم ماوریس» اخترشناس مرکز ستاره‌نگاری آلمان در گفت‌‌و‌گویی با وب‌سایت اسپیس، در مورد شرایط تبدیل شدن اقیانوس ماگما به سطحی سنگی توضیحاتی ارائه داده است: «در حالی که ایده مذاب بودن سطح کره ماه در گذشته قبلا هم تایید شده بود، مدل‌های قبلی متصور بودند که اقیانوس ماگما طی چند ده میلیون سال جامد شده است.»
«در مطالعات جدید، محققین به مدل جدیدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد فرآیند جامدسازی اقیانوس ماگمای کره ماه تحت تاثیر شرایط بسیار زیادی در گذشته بوده‌اند که پیش از این به آنها توجهی نمی‌شده است. یکی از این شرایط، همرفتی گوشتی ماه بوده که جریان گرما از درون سیاره به سطح آن را توضیح می‌دهد. این موضوع در کره زمین علت اصلی شکل گرفتن کوه‌های آتش‌فشان است».
با در نظر داشتن تمام این شرایط و مدل‌های جدید، محققین به این نتیجه رسیده‌اند که اقیانوس ماگمای کره ماه بعد از ۱۵۰ میلیون تا ۲۰۰ میلیون سال جامد شده، که در مقایسه با نظریه‌های قبلی خیلی طولانی‌تر است. آنها همچنین تخمین زده‌اند که ماه بین ۴.۴ میلیارد تا ۴.۴۵ میلیارد سال پیش متولد شده، که تقریبا ۵۰ میلیون تا ۱۰۰ میلیون سال تفاوت عمر با کره زمین دارد.
بدون شک ارتباط مهم و مستقیمی بین تولد کره ماه و شکل‌گیری هسته اصلی زمین وجود دارد، چرا که فاصله زمانی بسیار کمی بین رخداد آنها وجود داشته است. به گفته ماوریس، اگر عمر ماه به اندازه تحقیقات جدید باشد، می‌توان نتیجه گرفت مراحل شکل‌گیری سیارات مختلف و برخوردهای متعدد تا حدود ۱۵۰ میلیون سال پس از تولد منظومه شمسی ادامه داشته است.
