برای پاسخ به این سوال ابتدا باید به ۵ سال پیش سفر کرد. در سال ۲۰۱۵، وقتی ویندوز ۱۰ معرفی شد، مایکروسافت راه جدیدی را معرفی کرد تا توسعه‌دهندگان بتوانند اپلیکیشنی بنویسند که در کامپیوترهای شخصی، موبایل‌های ویندوزی، ایکس باکس وان و حتی هدست هولولنز قابلیت اجرا داشته باشد. به کلامی ساده‌تر، یک اپلیکیشن برای همه ابزارها. این هدف با API «یونیورسال ویندوز پلتفرم» یا «UWP» محقق شد اما واقعیت این است که هیچ‌وقت توسعه‌دهندگان آنطور که باید، این راهکار را نپذیرفتند.
از سوی دیگر چندین دهه است که می‌شود از API قدیمی Win32 استفاده کرد. یکی از دلایلی که UWP زیاد مورد توجه قرار نگرفت این بود که اپلیکیشن‌ها صرفاً از طریق «مایکروسافت استور» در دسترس بودند.
حالا مایکروسافت در بیلد ۲۰۲۰ راهکار و پروژه «Reunion» را معرفی کرده است که پتانسیل کاهش این دو شکاف را دارد و برای افزودن قابلیت‌های جدید به اپلیکیشن‌ها، دیگر تفاوتی نمی‌کند که اپلیکیشن‌ها با زبان برنامه نویسی ++C نوشته شده باشند یا دات نت.
به کلامی ساده‌تر، پروژه جدید به این معناست که دیگر توسعه‌دهنده می‌توانند اپلیکیشن‌هایی برای ویندوز بنویسند که می‌توانند از آخرین ویژگی‌های معرفی شده در ویندوز بهره ببرند، بدون اینکه بخواهند نگران اجرا شدن آن در نسخه‌های قدیمی‌تر ویندوز باشند. قبلاً توسعه‌دهنده‌ها صبر می‌کردند تا عده زیادی از کاربران یک آپدیت جدید ویندوز ۱۰ را دریافت کنند و سپس قابلیت‌های نو را به اپ خود می‌آوردند، اما حالا دیگر نگرانی درباره اجرای آن در نسخه‌های قدیمی‌تر ویندوز ۱۰ نخواهند داشت.
این پروژه مشمول فریم‌ورک WinUI 3 هم خواهد بود، که توسعه‌دهندگان می‌توانند از آن برای اضافه کرده منوها و تولبارها به هر اپلیکیشنی استفاده کنند.
بخش دیگر پروژه Reunion مربوط به عرضه WebView2 است؛ مولفه‌ای که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا موتور Chromium Edge را به نرم افزار خودشان بیاورند. مایکروسافت می‌گوید WinUI 3 و WebView 2 از همین امروز برای پیش نمایش آماده‌اند، و عرضه نهایی در سال جاری میلادی انجام می‌شود.
در این رویداد آنلاین، مدیران مایکروسافت همچنین انعطاف‌پذیری پروژه Reunion را به تصویر کشیدند. برای مثال توسعه دهنده می‌تواند نرم افزاری که شاید ۱۵ سال پیش با زبان برنامه نویسی ++C نوشته شده را انتخاب کند و با استفاده از همین روش، طراحی جدیدی را به آن تزریق کند.
