اگر قبلا نام LiDAR را شنیده‌اید -که مخفف «دورسنجی و تشخیص نور - Laser Imaging Detection» است- احتمالا به خاطر اتومبیل‌های خودران بوده است. این یکی از تکنولوژی‌های کلیدی مورد استفاده در اتومبیل‌های خودران است تا قادر به تشخیص دنیای پیرامون و جایی که باید بروند باشند.
اما تاریخچه فناوری لیدار به دورانی بسیار پیش‌تر از ناوبری خودکار در اتومبیل‌ها بازمی‌گردد. این تکنولوژی در سال ۱۹۶۰ زاده شد و در ابتدا برای پایش ماهواره‌ها و اهداف نظامی ساخته شده بود. همین ایده کلی پشت تکنولوژی لیدار امروزی نیز هست: استفاده از نور برای تشخیص محل قرارگیری اشیا.
با اندازه‌گیری اینکه نور -یا به صورت دقیق‌تر نور لیزر- با چه سرعتی به یک نقطه برخورد کرده و بازمی‌گردد، محل دقیق آن نقطه را می‌توان یافت. نخستین سیستم‌های لیدار همگی چنین کارکردی داشته‌اند و همین فناوری حالا راهش را به آخرین تبلت‌های اپل نیز باز کرده.
در دهه ۱۹۸۰ میلادی بهبودی اساسی در تکنولوژی لیدار به وجود آمد و سیستم‌های لیزر مادون قرمز به صورت رایج برای نقشه‌برداری ساختمان‌ها و پستی و بلندی‌های زمین از طریق هواپیما استفاده می‌شد. همان تکنیک‌ها امروز هم استفاده می‌شوند و می‌توان هرچیزی، از اعماق اقیانوس‌ها گرفته تا دهکده پنهان مایاها را اندازه‌گیری کرد.
با ثبت کردن مدت زمان بازگشت نور و همینطور زاویه‌ای که در آن بازتاب می‌یابد، اطلاعات لیدار را می‌توان با اطلاعاتی دیگر ادغام کرد و نقشه‌های سه‌بعدی بسیار دقیق ساخت. سیستم‌های حرفه‌ای لیدار معمولا با دستگاه‌های جی‌پی‌اس ترکیب می‌شوند که آن هم امروز در تمام موبایل‌های هوشمند وجود دارد.
همانطور که اشاره کردیم، لیدار شدیدا برای اتومبیل‌های خودران کارآمد است. اسکنرهای لیدار در بالای یک وسیله نقلیه قادر به «دیدن» اشیا به صورت بلادرنگ هستند، حتی اگر شما قادر به دیدن‌شان نباشید. در نهایت این مشاهدات به چیزی تبدیل می‌شود که ابر نقاط نام دارد - یک نقشه سه‌بعدی از نقاطی در فضا که اتومبیل خودران شما قادر به دوری کردن از آن‌هاست.
تنظیمات خاصی از لیدار حتی آنقدر حساسیت بالایی دارند که آلودگی را در هوا تشخیص می‌دهند یا اصلا قادر به پایش جریان ترافیک در فرودگاه‌ها هستند. آنچه تمام این‌ها را امکان‌پذیر می‌کند، اتکا بر بالانسی ظریف از جمع‌آوری دیتا و تحلیل دیتا است که می‌تواند چارچوبی درست برای تبلت‌ها و موبایل‌های هوشمند نیز باشد.
به این ترتیب برمی‌گردیم به دیوایس‌های موبایل و اپل که برای اولین بار از کلمه لیدار برای توصیف سنسورهای تشخیص عمق جدید خود استفاده کرده. آیفون‌ها و آیپدها چند سالیست که سنسورهای عمق‌سنج دارند (و می‌توانند پس‌زمینه تصاویر را در حالت پرتره بلور کنند
منبع : دیجیاتو
