امینو اسیدها برای آنکه این اشکال را بسازند باید از الگوهای مشخصی پیروی کنند اما از آنجا که ۲۰ نوع مختلف از امینو اسیدها وجود دارد که میتوانند با ترکیب های مختلف در این زنجیره قرار بگیرند، تشخیص اینکه چه الگوهایی اجازه حضور در این زنجیره را دارند و چه الگوهایی این مجوز را ندارند کاری دشوار است.
اما چی-هوا یو و مارکوس بوهلر محققان لابراتوار مکانیک مولکولی و اتمی MIT با تبدیل ساختارهای پروتئین به موسیقی کتابخانه ای از قطعات موسیقایی ایجاد کرده اند که مستقیما با نوع ساختاری که در پروتئین های واقعی مشاهده می شود ارتباط دارد.
آنها در ادامه یک شبکه عصبی را طوری آموزش دادند که الگوهای موسیقی مشابه را براساس این کتابخانه ایجاد کند. شبکه عصبی آنها بدون آنکه دانشی در مورد پروتئین ها و بیوشیمی داشته باشد الگوهای موسیقی را تحلیل کرد و موزیک تازه ای شبیه به آن ساخت.
یو و بوهلر در ادامه این الگوهای موسیقیایی تازه را مجددا به پروتئین تبدیل کردند. اینها در واقع پروتئین هایی بودند که پیشتر وجود نداشتند اما ظاهرا ثبات خوبی داشتند و پیچ و خم موجود در ساختار آنها مشابه انواع سودمندشان بود.
منبع : دیجیاتو
