به گزارش تابناک؛ این مساله به یک قرارداد ثابت تبدیل شده است که این روزها در مورد آن سوالی نمی‌شود. اما تاریخ آن به همان روزهای اول سیستم هوایی برمی‌گردد.
در زمان‌های گذشته هواپیماها باید برای سوار و پیاده کردن مسافران، تا نزدیکی ساختمان فرودگاه حرکت می‌کردند. بعد از قرارداد، صندلی خلبان در سمت چپ کابین قرار گرفت تا خلبان‌ها راحت‌تر بال سمت چپ را در صورت نزدیک شدن به ساختمان ببیند و هواپیما را کنترل کند. درهای سمت چپ، جا به جایی مسافران را از هواپیما به ترمینال راحت‌تر می‌کرد. همچنین، از دور زدن دور هواپیما امن‌تر بود.
یکی از دلایل اصلی دیگر اینکه درهای ورود و خروج در سمت چپ قرار دارد به زمانی بازمی‌گردد که سفرهای دریایی تازه شروع شده بودند. قبل از کشتی‌هایی که سکان هدایتشان در وسط قرار دارد، کشتی‌ها به وسیله پارو که در سمت راست قرار داشت هدایت می‌شدند.
برای اینکه پارو‌ها در زمان پهلوگیری کشتی به اسکله گیر نکند، کشتی‌ها از سمت چپ پهلو می‌گرفتند.
زمانی که استفاده از پله‌ی ورود و خروج هواپیما رواج پیدا کرد، به تصمیم سازندگان هواپیماها، قراردادی تنظیم شد که همیشه در ورود و خروج در سمت چپ قرار گیرد.
بارگیری کالاها، چمدان‌‌ها و بخش سوخت گیری در سمت راست هواپیما قرار دارد. این امر باعث می‌شود تا بخش ورود و خروج مسافران از کارهای دیگر جدا باشد. همچنین، این اجازه را به خلبان می‌دهد تا در صورت لزوم موتور سمت راست را روشن نگاه دارد.
