گونه مورد بحث با جمع آوری 12 قطعه استخوان از درون غار کالائو کشف شده که هرچند شاید این مقدار بقایا در نگاه اول کم به نظر برسد، اما دانشمندان توانسته اند با استفاده از آنها، که متعلق به دو فرد بالغ و یک نوجوان هستند، قدمت Homo luzonensis را تخمین بزنند.
استخوان های باقی مانده شامل تعدادی دندان، انگشت و بخشی از استخوان ران هستند که از نظر ساختاری تفاوت هایی با انسان امروزی دارند. به عنوان مثال، دندان های کشف شده به نسبت کوچک تر از دندان های انسان امروزی هستند که به گفته پروفسور فیلیپ پایپر، می توانند نشانه کوچک بودن جثه این گونه انسان ماقبل تاریخی باشند؛ چرا که در پستانداران، معمولاً (و نه همواره) بین اندازه دندان و ابعاد کلی بدن تناسب وجود دارد.
پژوهشگران با استفاده از استخوان های به دست آمده، توانسته اند جایگاه هومو لوزوننسیس را در درخت تکامل انسان پیدا کنند و شباهت های آن با نئاندرتال ها، انسان های مدرن و از همه مهم تر، هومو فلورسینس (انسان های کوچکی که در سال 2003 کشف و به هابیت های اندونزی معروف شدند) را بیایند.
اما عجیب ترین نزدیکی این گونه با سایر انسانگونه ها، تشابه آن با «Australopithecus» یا جنوبیکپیآسا بوده که دو میلیون سال پیش در آفریقا می زیسته. در واقع دانشمندان هنوز نمی دانند که آیا تشابه میان این دو گونه به صورت موروثی به هومو لوزوننسیس رسیده، یا شرایط محیط زندگی باعث پدیردار شدن ویژگی های مشابه در آنها شده است.