وی با اشاره به نقش اسیدآمینه "تیروزین" در بدن به‌عنوان یک اسیدآمینه مهم، خاطر نشان کرد: "تیروزین" یک اسیدآمینه مهم در بدن است که حضور آن اثرات مثبتی بر خلق و خو، حافظه و استرس دارد. از این رو، سنجش سطح این آنزیم در بدن می‌تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد. در طرح حاضر با استفاده همزمان از یک نوع آنزیم موجود در پوست موز و نانوذرات سیلیکا موفق به سنتز یک نانوحسگر جهت شناسایی و اندازه‌گیری آمینواسید تیروزین در خون انسان شدیم.
رئوف با بیان اینکه با بهره‌گیری از فناوری نانو موفق به سنتز نانوحسگری ارزان‌قیمت شدیم که قادر است حضور یک نوع آمینواسید در خون را با سرعت مناسبی شناسایی و اندازه‌گیری کند، خاطر نشان کرد: با توجه به روش کار آسان در سنتز این نانوحسگر آنزیمی، می‌توان تعداد زیادی آنالیز را در چند دقیقه انجام داد. از سوی دیگر سنتز این نانوحسگر بر بستر کاغذی موجب کاهش هزینه قابل‌توجه برای سنتز این نانوحسگر شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه مازندران در خصوص مزایای استفاده از آنزیم تیروزین در ساخت این نانوحسگر، خاطرنشان کرد: آنزیم‌ها، به‌عنوان کاتالیزگرهای طبیعی سیستم‌های حیاتی شناخته می‌شوند. دو ویژگی بارز آنزیم‌ها قابلیت ایجاد پاسخ اختصاصی و برگشت‌پذیری آنها است که موجب عملکرد گزینشی مطلوب می‌شود.
به گفته این محقق، در این مطالعه از نانوذرات سیلیکایی عامل‌دار شده با مرکاپتوپروپیل تری متوکسی سیلان به‌عنوان بستری برای تثبیت آنزیم تیروزین استخراج‌شده از بافت پوست موز استفاده شد.
رئوف ادامه داد: پس از سنتز نانوذرات، روش‌های مشخصه‌یابی و میکروسکوپی جهت تأیید سنتز آنها مورد استفاده قرار گرفته است. در ادامه پس از سنتز حسگر، از روش‌های الکتروشیمیایی برای ارزیابی کارایی آن استفاده شده و در نهایت عملکرد نانوحسگر موردنظر به منظور شناسایی و اندازه‌گیری اسیدآمینه تیروزین در نمونه خون انسان ارزیابی شده است.
وی با اشاره به نتایج به دست آمده، گفت: نتایج حاصل حاکی از آن است که حضور نانوذرات سیلیکا در ساختار نانوحسگر موجب کاهش حد تشخیص و وسیع‌تر شدن دامنه خطی پاسخ به ترتیب به میزان ۰.۰۲ میکرومولار و ۶۰۰- ۰.۰۵ میکرومولار شده است.
این تحقیقات از سوی پروفسور جهانبخش رئوف، پروفسور رضا اوجانی و دکتر طاهره آقاجان‌زاده از اعضای هیأت علمی، دکتر ائمه باقری حشکوایی دانش‌آموخته مقطع دکتری و محدثه رحیمی محسنی دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه مازندران اجرایی و نتایج آن در International journal of biological macromolecules با ضریب تأثیر ۳.۹۰۹ منتشر شده است.
