یکی از بزرگترین مشکلاتی که مديران فناوری اطلاعات با آن روبرو هستند، تعداد بیشازاندازه سختافزارهای سرویسدهنده تککاره ( Single - purpose Server ) است. مهمترین علت برای افزايش تعداد چنين سختافزارهایی ناسازگاری برنامههای کاربـردی است که بر روی سرورهای مختلف اجـرا میشوند که در نتيجه آن، مديران سيستم ترجيح میدهند که برنامههای کاربردی را بر روی سرورهای مجزا اجرا کنند. اما این روش هزینههای گزافی را به سازمان تحمیل میکند زیرا به ازای هر سرویس و برنامه سروری جداگانه باید خریداری شود. شاید این مهمترین دلیل برای مهاجرت سازمانها از روشهای سنتی به استفاده از مجازیسازی(virtualization) بوده است.
تکنولوژی مجازیسازی در سالهای اخیر بهطور چشمگیری موردتوجه قرار گرفته است. مجازیسازی (virtualization) درواقع به معنای اجرای همزمان چندین سیستمعامل روی یک سیستم سختافزاری واحد است. با استفاده از ابزارهایی مانند Vmware work station ،Vmware vsphere ،Hyper-V ،virtual box و ... میتوان مجازیسازی را روی سیستمها یا سرورها پیادهسازی کرد. در ادامه قصد داریم چند مورد از مهمترین مزایای مجازیسازی (virtualization) را مورد بررسی قرار دهیم و در آموزشهای بعدی با هر یک از این ابزارهای مجازی سازی بیشتر آشنا شویم. با ما همراه باشید.
ابزارهای مجازی سازی
در روش سنتی برای به کار گرفتن یک سرور مدتها زمان نیاز است تا سرور خریداری شود، سیستمعامل و سرویس موردنظر روی آن نصب گردد، برای قرار گرفتن در رک آماده شود، کابلکشیهای لازم انجام شود و بسیاری کارهای دیگر که میتواند برای مدیر شبکه مانند یک کابوس باشد. اما با استفاده از مجازیسازی سرور، در مدت بسیار کوتاهی میتوان یک سرور در اختیار گرفت. حتی میتوان فرآیند نصب سیستمعامل را هم با استفاده از قابلیت clone یا template حذف کرد و روند را سریعتر قبل کرد.
بعلاوه با استفاده از مجازیسازی خیلی راحت میتوان یک فضا برای تست و آزمایش راهاندازی کرد و به تجهیزات اضافی و گران قیمت هیچ نیازی نیست. از این روش حتی برای آموزش هم میتوان بهره گرفت.
در روشهای سنتی بیشتر اوقات نیاز است به ازای هر برنامه یا سرویس یک سرور مجزا تهیه شود. این کار باعث هدر رفت منابع سختافزاری سرور، افزایش کابلکشی، برق مصرفی و فضای موردنیاز میشود. با استفاده از مجازیسازی روی یک سرور میتوان چندین ماشی مجازی برای اره اندازی کرد که روی هر کدام یک برنامه یا سرویس خاص قرار گرفته باشد و به هر ماشین مجازی تنها به اندازهی نیاز سختافزار اختصاص داده شود. بهاینترتیب همان یک سرور قوی میتواند کار چندین سرور را انجام دهد.
بنابراین مجازیسازی باعث استفاده بهینه از سختافزار سرور، عدم نیاز به خرید دستگاههای UPS اضافی، کاهش فضای موردنیاز و برق مصرفی، کاهش کابلکشی و سایر تجهیزات شبکه که گران قیمت هم هستند، میشود.
روشهای سنتی برای استفاده بهینه از سختافزار سرورها، روی یک سرور بیش از یک سرویس و برنامه قرار میگرفت. اما این کار گاهی اوقات باعث ناسازگاری برنامهها میشد. بعلاوه تعمیر و نگهداشت سرور هم با مشکل مواجه میشد زیرا مشکل را نمیتوانستیم بهصورت مشخص به یک برنامه ارتباط دهیم. درواقع دلیل بروز مشکل مبهم بود.
در حال حاضر با استفاده از مجازیسازی میتوان هر برنامه یا سرویس را بهصورت مجزا روی یک ماشین مجازی نصب کرد تا هم مشکلات ناسازگاری سرویسها برطرف شود و هم عیبیابی سیستم راحتتر صورت گیرد. مهمتر همهی موارد، با توجه به نیاز سرویس میتوان به ماشین مجازی حافظه، رم و ... اختصاص داد و از هدر رفت منابع سختافزاری که اغلب گران قیمت هم هستند، جلوگیری کرد.
اگر سرورها بهصورت استاندارد مجازیسازی شوند، مدیران شبکه سازمانها بهصورت مؤثری میتوانند سرویس و خدمات هوشمند فناوری اطلاعات را با هزینههای بسیار معقول در سازمان راهاندازی کنند.
یکی از مهمترین مزایای مجازیسازی انتزاعی شدن کارهاست. در روشهای سنتی پیشین نیاز بود برای حفظ سازگاری در مرکز داده یک سازمان تمامی سرورها از یک برند خاص تهیه شوند. اما در حال حاضر مجازیسازی وابستگی به سختافزار خاص را تا حد زیادی کاهش داده است؛ زیرا ماشینهای مجازی در لایهای کاملاً مجزا از سختافزار کار میکنند و یکپارچهسازی هم در سطح همین ماشینهای مجازی صورت میگیرد. این مسئله باعث آزادی عمل مدیران شبکه در انتخاب سرور میشود.
حتی انتقال یک ماشین روی سرور به سرور دیگر نیز بدون توجه به برند سرور، بهراحتی قابل انجام است؛ و حتی در برخی موارد نیازی به از کار انداختن ماشین مجازی هم نیست. همهی این موارد باعث انعطافپذیری بیشازپیش شبکه خواهد شد.